We klagen wel steen en been en ons vertrouwen als consument is naar een historisch dieptepunt gezakt. Als we elkaar mogen geloven, dan hebben we het in jaren niet zo slecht meer gehad en zijn we klaar om de buikriem danig aan te halen. Dat is de werkelijkheid zoals die dus door ons wordt beleden en zoals we hem kennelijk ook beleven. Hoe anders blijkt de praktijk te zijn en hoe zeer verschilt ons eigenlijk gedrag van die zo ervaren malaise als de kille cijfers gaan spreken.
Want dan blijkt dat Nederlanders gemiddeld 14 procent van al hun eten weggooien in de prullenbak. Dit komt neer op 155 euro per jaar aan nog eetbaar voedsel. Dit heeft Milieu Centraal berekend. In totaal komt per persoon 50 kilo aan eten bij het vuilnis terecht. Alle huishoudens verspillen samen 800 miljoen kilo voedsel per jaar. Dit zijn 100.000 vuilniswagens vol voedsel, zegt de voorlichtingsorganisatie. Het gaat dan alleen om verspilling bij de mensen thuis en niet om de verliezen in winkels, transport, opslag en landbouw. Leuker kan het niet gemaakt worden. Nee, er kunnen zelfs nog wel een paar schepjes bovenop. De gemiddelde Nederlander gooit namelijk dagelijks een op de vijf sneetjes brood weg. Opgeteld zijn dit 400.000 broden per dag. Wat rijst betreft belanden twee van de vijf pakken die mensen kopen in de vuilnisbak. Milieu Centraal concludeert dat de omvang van de voedselverspilling groot is in Nederland. Consumenten verspillen naast rijst en brood relatief ook veel pasta en aardappelen. De verspilling van rijst en pasta is groot omdat mensen lastig kunnen inschatten hoeveel ze ervan nodig hebben, denkt Milieu Centraal.
Welk bureau daarmee een pijnlijke en indringende boodschap binnen onze samenleving neerlegde en zo een messcherpe spiegel voorhield. Waarvan valt te betwijfelen of het aldus geschetste beeld wel aan zal komen en doel treft. Omdat het waarschijnlijk opnieuw zo zal gaan zoals altijd gebeurt als een onaangenaam verhaal verteld wordt. Want plotseling krijgt het selektieve luisteren dan de overhand en herkent niemand zich meer in het gedrag dat louter met cijfers en grootheden aan de kaak wordt gesteld. Van meet af aan begint het grote ontkennen en weet men bijna zonder uitzondering zeker dat die kwalijke verspilling in de eigen omgeving, in het eigen gezin absoluut niet aan de orde is, waarbij en passant nog verwezen wordt naar de eigen consistentie die zou moeten blijken uit bijdragen die worden gegeven voor hulp aan de Derde Wereld en uit het besef dat er in de Tweede Wereldoorlog veel honger is geleden. Tegen welke achtergrond dus weggooien van voedsel een doodzonde is. Veel mooie woorden die de kracht aan die pijnlijke en onthullende cijfers moeten ontnemen, maar die toch de hypocrisie van al die Nederlanders die het zo nauw niet met hun eten nemen, maar heel moeilijk kunnen verhullen en eigenlijk slechts tot een kollektief schaamrood zou moeten leiden.
robschimmert 
Gelukkig herken ik me niet in dit verhaal. Ik ben een jaar of 10 terug gestopt omdat ik teveel geld had verdiend en ik moeite heb om dat allemaal uit te geven. Per jaar geef ik 8000 euro uit voor wonen, voedsel, energie, vakantie, vervoer, communicatie en de rest.
Voedsel maak ik precies op maat klaar en ik gooi zelden iets weg. Je moet dan aan bedorven waar denken en meer dan 1 kilo per jaar zal het niet zijn. Brood, aardappels, pasta en rijst heb ik nog nooit weggegooid. Maar ook geen bloemen of planten aangezien ik kunsstof bloemen in huis heb.
De afhaal indonees en chinees verdeel ik over respectievelijk 2 en 3 dagen omdat hun parties te groot zijn. In een restaurant vraag ik vaak om de kleinste eenheid omdat ik daar voldoende aan heb. Toch gaat dat wel eens mis en mag de bediener tot de helft mee terugnemen. Ik ga me geen hartverzakking eten. Wat zij er mee doen weet ik niet. Als ze het voor de beesten word gegooid is er nog niets mee aan de hand.
Het meeste wat hier wordt weggegooid komt uit de overbodige kerstpakketten waar we niet om gevraagd hebben en waar spullen in zitten die een normaal mens nooit gebruikt.