Het is maar goed dat ik de beelden indertijd nooit te krachtig op me heb laten inwerken. Of misschien wilde ik ze wel niet zien of keek ik bewust half en half de andere kant op omdat ik er weinig trek in had om mijn lol te laten vergallen. Hoewel ik toch al mijn twijfels had als ik al die fragiele mannetjes in levende lijve zag met hun glad geschoren benen. Waardoor ze voor mij toch een onwerkelijke verschijning werden waarvan ik mij niet kon voorstellen dat ze met zoveel gemak een Galibier of een Stelvio bedwongen. Dat zag ik dan altijd achter het kristal van de beeldbuis gebeuren, dus sowieso al verder weg, maar toch nog aards omdat al die onwerkelijke proporties en verhoudingen op een of andere wijze gemaskeerd werden door televisie – camera’s die blijkbaar een eigen werkelijkheid scheppen die heel anders is dan wanneer je met je eigen ogen gaat waarnemen. Vandaar dus die lichte schok toen ik wielrenners opeens in levende lijve zag en die veronderstelde flinkheid en spierkracht zo op het eerste gezicht, maar ook bij nader inzien vies bleken tegen te vallen. Wat mij ook als liefhebber van de sport aan het denken had moeten zetten.
Zeker in combinatie met die beelden van die magere, bleke mannetjes die met hun witte, dunne lijven, waarvan slechts de onderarmen en bovenbenen zichtbaar aangebruind waren, aan de infusen aangesloten lagen zonder dat mij toen echt helder was met welk doel. Nu echter langzamerhand het zwijgen daarover doorbroken wordt, blijkt ook steeds meer wat die onsmakelijke vertoningen, die collectieve infusen, zo al voorstelden, namelijk dat ze niets met sport te maken hadden, maar des te meer met list en bedrog. Zodat ik mij nu eigenlijk best voor de kop kan en wil slaan dat ik het niet eerder heb gezien of kon geloven. Of werd ik zo verblind door mijn lol in het wielrennen, dat ik mij dat speeltje niet wilde af laten nemen en dus graag en bijna met overgave ziende blind was en op de koop toe ook nog behoorlijk dom? Want een kind kon immers zien dat infusen en spuiten niets met echte sport te maken hebben? Waardoor ik Armstrong er erkentelijk voor moet zijn dat hij mij met zijn verhaal mijn ogen definitief heeft geopend, hoewel ik het verder een bedrieger en volksverlakker blijf vinden. Tot zijn bittere eind.
robschimmert 
Als jij je al zo beroerd voelt, hoe moet het Mart dan vergaan dezer dagen? Of zou hij ook in het complot zitten?
Ja maar jij weet toch ook wel dat goede ronderenners vaak uiterst efficiënt gebouwde, niet al te grote mannen zijn omdat je anders domweg teveel gewicht hebt om de bergen op te kunnen komen? Echte krachtpatsers zijn altijd sprinters of goede vlakke tijdrijders, maar die leggen het onherrroepelijk af in de bergen. Dat heeft op zich niks met doping te maken.
Ook Armstrong, even afgezien van de Epo, was een héél stuk lichter na zijn comeback na zijn ziekte. Dat maakte ook verschiil. Indurain hetzelfde, die was aanvankelijk ook alleen een goede tijdrijder op het vlakke maar viel daarna ook sterk af en kon pas toen de schade in de bergen voldoende beperken. Maar ook daar zal wel eea aan middelen in gegaan zijn.