Nav ‘Wie is de mol?’

Het zal menigeen vermoedelijk vreemd en mogelijk ongelooflijk in de oren klinken. Maar tot vanmiddag had ik nog nooit een minuut van ‘Wie is de mol?‘ gezien. De enige reden daarvoor is dat het programma nooit mijn belangstelling heeft gehad. En ik weet eerlijk gezegd niet waarom. Vermoedelijk omdat ik al ben afgehaakt bij de uitleg van de formule, die voorafging aan de eerste aflevering ervan. Ik weet van mijzelf dat het daarna nooit meer goed komt of er moet een bijzondere reden zijn om op dat ingenomen standpunt terug te komen. Nou, laat dat na zovele jaren het geval zijn geweest en wel doordat mijn weblog vorige week donderdag in een mum van tijd werd overspoeld door bezoekers die een gedicht van de Zuidafrikaanse Ingrid Jonker nog eens wilden lezen nadat het in dat programma voorgelezen was. Dus zat ik vanmiddag op een voor mij vreemde tijd voor de tv om de aflevering van dat ‘Wie is de mol?’ te zien die de aanleiding was tot de stormloop op mijn weblog. Ik wilde wel eens weten in welke kontekst dat gedicht werd voorgelezen en wat de rol ervan was in de betreffende uitzending. Daarvoor werd mijn geduld wel op de proef gesteld waardoor ik de gelegenheid kreeg om met grote ogen en stijgende verbazing naar dat programma te kijken dat, naar ik begrepen heb, bij miljoenen mensen in de smaak schijnt te vallen. Het zal allemaal wel, maar begrijpen doe ik het dus niet, zoals mijn verwondering alleen maar door dat kijken toenam.

Want wat bezielt mensen om daarnaar te kijken, naar de uitvoering van de wonderlijkste opdrachten en ook nog eens in een ver land? Alsof het niks kost en Zuid-Afrika het enige land is dat een geschikt decor heeft waarin zulke spellen gespeeld moeten worden. Dichterbij huis of zelfs in eigen land is er dus geen plek waar deze hele exercitie opgenomen zou kunnen worden, is toch een vrij logische vraag naast de even vanzelfsprekende kanttekening dat het net zo dubieus is dat een omroepvereniging er zoveel geld tegenaan gooit om het kijkerspubliek tevreden te stellen. En als ik het mag geloven, schijnt dit ‘Wie is de mol’ nog het betere programma in zijn soort zijn. Waardoor ik weinig fantasie nodig heb om mij voor te stellen wat voor een rotzooi Nederland zoal aan amusement wordt voorgeschoteld. Zoals het voor mij daardoor ook stukken minder discutabel is geworden dat er in de Haagse politiek steeds meer stemmen opgaan om het amusement van de publieke zenders te lozen, waarna ons land het verder best met Nederland 1 en 2 kan doen, welke dan ingericht worden naar het Engelse en Duitse model. Met daarbij de nadruk op kwaliteit en gedegenheid plus als het kan zonder reclame. En dat vanwege dat prachtige gedicht ‘Ik had gedacht’ van Ingrid Jonker dat uiteraard boven alle twijfel is verheven en ‘Wie is de mol?’ nog van een likje schoonheid heeft voorzien.

Advertentie