Een lofzang op Schimmert

De lofzang die Paul Simon en Art Garfunkel bedachten voor dat kleine Amerikaanse stadje en dat ze dus vorm gaven in “My little town” zoals dat hiervoor te zien en te beluisteren was, had even goed van toepassing kunnen zijn op mijn dorp, dat wat mij betreft net zo’n fraaie aubade verdient. Betekent dat dan dat ik de chauvinist ben geworden die alleen maar alle moois van zijn Schimmert wil zien? Vast niet, want anders had ik dit lied van Simon & Garfunkel niet kunnen aanroepen, waarin namelijk ook de beperkingen van dat stadje, dat hun stadje wel kon zijn, klip en klar bezongen worden. En zo is het wat mij betreft even waar voor mijn dorp en hoef ik de beperkingen ervan heus niet onder stoelen of banken te steken, maar vind ik ze nu eens minder opportuun omdat dat binnen een loflied nu eenmaal minder past, zeker als daar naar mijn mening de tijd voor gekomen is. Want dat is het beslist. Zoek maar eens dat dorp met nog geen vierduizend inwoners, waar je vanaf het begin van het nieuwe jaar zeven dagen van de week je boodschappen in de supermarkt kunt doen. Hier in het Heuvelland vind je ze in ieder geval niet. Is Schimmert hierin al uniek, dan toch zeker nog eens een behoorlijk beetje meer doordat zich er een boerderijmuseum bevindt en twee galerieën die ook op zondagen geopend zijn.

Waarmee de bedrijvigheid dus al op alle dagen gegarandeerd is en alleen maar toeneemt doordat op diezelfde vierkante kilometers ook nog drie antiquairs tegelijkertijd aktief zijn. Voeg daar aan toe dat de watertoren een trekpleister van formaat is en zeker een baken van betekenis vormt in het Limburgse land, dus doorlopend goed is voor passanten en belangstellenden. En neem verder mee dat ditzelfde Schimmert de logische entree vormt voor het Heuvel – en Mergelland alsook een kruispunt is van wandel – en fietsroutes. Weet bovendien dat de gebruikers daarvan ook weer niet zulke aantallen aannemen dat ze door hun aanwezigheid en frequentie een plaag zouden betekenen voor die bijna vierduizend inwoners van dit dorp die met hun vele verenigingen het met zijn allen goed voor elkaar hebben waardoor ze die ontvangende rol naar al die bezoekers en voorbijgangers des te gemakkelijker kunnen vervullen. Wat heel anders zou zijn als in Schimmert permanent de dood in de pot zou heersen. Daar is, zoals ik heb aangetoond, dus geen enkele sprake van is en dat maakt van dat dorp, mijn dorp, die aangename plek om dat ene moment, maar ook voor veel langere tijd te verblijven.

Advertentie