Er kan wel geweldig smalend worden gedaan over de voorspoed die de babyboomers zouden hebben gehad en nog altijd hebben en er kan wel gesuggereerd worden dat hen werkelijk alles heeft meegezeten. Maar die door een jongere generatie als zodanig ervaren voorspoed, waarin vaker afgunst doorklinkt, heeft wel degelijk een andere kant die die welvaart verklaart en ook aangeeft dat dat geluk wel degelijk voor een fors deel is afgedwongen. Zonder dat daarbij ontkend hoeft te worden dat omstandigheden ook hebben meegezeten. Het neemt niet weg dat het oogsten dat nu veelal door senioren wordt gedaan, wel te danken is aan het feit dat zij zich in hun vroege jaren beperkingen hebben opgelegd en dat ook moesten doen omdat de gezinnen die zij stichtten over het algemeen maar een enkele kostwinner hadden. Zodat er niet veel te willen was en de buikriem van het begin af aan fors aangehaald moest worden om bijvoorbeeld hypothecaire verplichtingen te kunnen voldoen, zij het dat de rente – aftrek wel enig soelaas gaf maar beslist geen vetpot deed ontstaan die drie vakanties per jaar mogelijk maakte, laat staan dat er gedacht kon worden over een weekje wintersport. Zoals designkeukens en – badkamers zich al evenmin in een wenkend perspectief bevonden. Een auto, meestal op afbetaling of met geleend geld, kon er net vanaf om dat beetje mobiliteit en ruimte uit de sfeer van de luxe te halen. Kortom, hoewel wel eens anders wordt gesuggereerd, was het in de zeventiger en begin van de tachtiger jaren voor al die babyboomers lang geen botertje aan de boom of zelfs een paradijs op aarde.
Soberheid was troef en regel in de meeste gezinnen, waarvan het welvaartsniveau in geen enkele verhouding stond tot wat de huidige, jongere generatie als gebruikelijk ervaart en ook vindt dat tot haar rechten en gewoonten behoort die dus lastig zijn prijs te geven. Zoals woningen en tuinen die door professionals zijn ontworpen, sabbatical years, design interieurs, keuken-eilanden met state-of-the-art-instrumentarium, wereldreizen, top of the bill audio – en video – apparatuur. Voor minder wordt het niet meer gedaan, waarbij het er waarachtig op lijkt alsof budgetten en het bewustzijn daarvan volstrekt irrelevant zijn geworden en alles in principe moet kunnen, dus de bomen tot in de hemel groeien voor al die youngsters die kennelijk niet anders gewend zijn. Met dan nu ineens de bittere pil dat het niet eeuwig kan mee blijven vallen en een teleurstelling die blijkbaar afgewenteld moet worden op babyboomers die het zo goed hebben en waarschijnlijk zullen houden ondanks dat zij de eerste slachtoffers zijn van een naderende afstempeling van hun pensioenen. Blijft echter staan dat zij nog wel rek hebben omdat ze niet potverteerd hebben noch feestgevierd. Waar al die jongeren on top van hun world gemakkelijk overheen zien en daarom des te eenvoudiger en vooral rancuneus naar de oudjes willen wijzen.
robschimmert 
Voor ons was het in de beginjaren ook geen vetpot. En ik kan me niet voorstellen dat de jeugd de broekriem nog kan aanhalen.
De babyboomers hebben het goed, als ze het goed hebben, omdat ze hebben leren opzij zetten, sparen dus, en niet opgegroeid zijn met het idee dat ze overal recht op hebben, zonder daar zelf veel voor te hoeven doen, zoals de huidige groep 20-40 jarigen.
Babyboomers hadden geen tophypotheek op twee inkomens en losten die hypotheek af in dertig jaar, Ze zaten jaren op de oude stoelen van wijlen tante X, Als kind moesten ze wel eens ergens op wachten voor ze het kregen, en vaak kregen ze het niet. Zo kan ik nog wel even doorgaan. het was niet zielig, je wist niet beter. Maar het gezeur over de vrije huizen moet eens afgelopen zijn, er is voor betaald!