Hoewel het voor mij volstrekt helder is dat er in een mensenleven en in maatschappelijke en economische ontwikkelingen bepaalde gegevenheden onomkeerbaar zijn, ontstaat daardoor voor mij nog niet de onvermijdelijkheid om daarover dan maar verder mijn mond te houden. Ik kijk wel mooi uit om mij helemaal zwijgend naar de slachtbank te laten voeren. Op gezette tijden laat ik toch wel mijn geluid horen ook al zal het verder weinig helpen. Maar alleen al het enkele doen, zonder dat het overigens een wanhoopskreet is, geeft al lucht. Want het mag dan hier al een reeks van jaren daarover stil zijn geweest, het wil geenszins zeggen dat die ongerijmdheid, waar wat mij betreft sprake van blijft, aan mijn aandacht is ontsnapt. Zo af en toe doen wij hier thuis nog wel eens de oefening en rekenen wij onze uitgaven in euro’s terug naar guldens. O.k., het is uiteraard een vruchteloze oefening, maar het geeft ons wel een beeld van waar we staan en in welke mate wij, na correctie voor inflatie, nog altijd zijn en worden verneukt. Want dat daar sprake van is, staat als een paal boven water, alhoewel het natuurlijk voor het gevoel minder wringt omdat prijzen uitgedrukt in euro’s altijd milder in het gehoor liggen dan wanneer daar een guldensbedrag zou staan. Dan doet het echt au en realiseer je je meteen hoezeer de doorsnee burger dik tien jaar terug en alle jaren daarna het vel over de neus is gehaald. Waar dan gemakshalve aan werd en wordt toegevoegd dat die gezamenlijke munt ons allen veel heil en zegen heeft gebracht.
Nou, welk plezier we aan die euro beleven, leren een paar omrekenvoorbeelden, bij de uitvoering waarvan wij toch van onze stoel vielen. De prijs van euro 95 bedraagt nu 1.75 euro, wat evenveel is als Hfl 3,85. Klinkt toch even anders en beslist verontrustender. Voor een pakje van 19 sigaretten wordt 5.50 euro in rekening gebracht ofwel twaalf gulden en een dubbeltje. Nog zo’n lekkere. Ik heb een boek besteld, een paper-back. Dat gaat me 23,95 euro kosten. In guldens uitgedrukt is dat 52,70. Ook de liefhebber van een goede borrel moet eraan geloven. Voor een fles Glen Livet – whisky vraagt de slijter 47,85 euro. Was er geen euro geweest, dan had dat een prijs van Hfl 105,25 betekend. Kom daar maar eens om. En mocht het idee bestaan dat slechts luxe verbruiks – en consumptiegoederen last zouden hebben van dit nieuwe regiem van valuta’s, dan keer ik voor het gemak en het overzicht plus de nuancering terug naar de prijs van een boerenmix – brood. Dat kost momenteel euro 2,55, wat vergeleken kan worden met Hfl 5,60. Inderdaad vijf gulden zestig. Mag ik dan misschien even terugdenken aan de tijd dat ik voor een heel volkoren brood een gulden betaalde, waarbij ik niet eens zoveel verder dan twintig jaar uit mijn geheugen hoef te putten? En voor inflatie hoef ik die bedragen ook niet te corrigeren om te weten dat we grotelijks zijn en worden belazerd. Wat behoorlijk frustreert en nog het meest dat er geen donder aan is te doen.
robschimmert 
Wat mij nog het meest doet schrikken is, dat jouw omreken-exercitie me duidelijk maakt dat een sixpack bokbier me 11 gulden kost. 🙂 Daar had ik niet gek lang geleden bijna een kratje voor.
Natuurlijk wel appels met appels vergelijken en niet brandstofprijzen die oorlogsmarktafhankelijk zijn of 2 broodsoorten die los van elkaar staan.
Voor het goede vergelijk dezelfde supermarkt in 2000 met hetzelfde tarwebrood. NLG (Hollandsche Florijnen zijn zo 19e eews) 1,89 in 2000, 1,00 Euro nu. Is 1,3% stijginging per jaar ofwel onder de inflatie van 2%. Geldt er ook voor een heel volkorenbrood omdat ze daar een eenheidsprijzensysteem hebben. Cammembert, ook bij dezelfde supermarkt en hetzelfde soort. Was NLG 2,98 is nu 0,84 Euro. Die is dus in de afgelopen 12 jaar met 4% per jaar gezakt.
Nee dan mijn budget Laptop die ik destijds voor NLG 2998 kocht. Koop ik nu 10x zo goed/snel voor 350 euro.
De grote stijgers zitten vooral in de horeca omdat die een soort inhaalslag hebben gemaakt. De laatste 10 jaar geef ik 1800 euro aan (voedsel, drank, wasmiddelen etc.) supermarktboodschappen uit en daar zit per jaar weinig verschil in.
IK heb nog wat afgeschecked om er een appel-met-appelvergelijking van te maken. Mijn boerenmix blijkt in 1996 NLG 1,70 gekost te hebben. Bijna vier gulden minder dan nu. Zodat ik herhaal: kom daar maar eens om! Om over de rest van de prijzen in de sfeer van de eerste levensbehoeften nog te zwijgen. Daar laat de kassabon nav mijn wekelijks boodschappenlijstje geen enkele twijfel over bestaan. Alleen het went allemaal omdat we geleerd hebben dat overleven en aanpassen synoniemen zijn zodat we de feiten nemen zoals ze zijn omdat ze toch onveranderbaar zijn.
Volgens mij zegt dit meer iets van je supermarkt of bakker. Dwz 1,70 in 1996 was een prijs voor een redelijk goedkoop brood en sluit aan bij mijn 1,89 in 2000. Dat moet wel bij een supermarkt zijn geweest. De prijs die je er nu voor betaald is belachelijk hoog, daar koop ik 2,5 broden voor. Ik weet dat AH erg aan het knoeien is met de prijzen. Ze komen daar schijnbaar mee weg. Zelf vind ik de winkels van AH niet prettig en duur en gelukkig heb ik voldoende alternatieven met beter brood. Zelf koop ik bij de Vomar een Noord-Hollandse keten. Bij de Dekamarkt betaal ik 5 cent meer voor een brood en bij Jumbo en AH is het 20 cent meer. Hun broden zijn slapper en minder smakelijk.
Bij de eigenmerk frisdranken heeft AH een jaartje terug ook de prijzen enorm opgeschroefd. Het is allemaal hetzelfde spul uit dezelfde fabriek in dezelfde fles. Alleen een andere sticker. Bij de Vomar 69 cent, Deka 72 cent, Jumbo 85 cent en dat was het ook bij de AH. Alleen heeft die de prijs een half jaartje terug verhoogd naar 99 cent. Geen idee waarom mensen daar nog boodschappen halen. Of het moet natuurlijk niet anders kunnen. Maar die 99 cent van AH heeft niets met de Euro van doen en alles met AH. C1000, Deen en Spar zijn hier ook, maar die zijn me te ver weg. De Spar is van oudsher ook behoorlijk prijzig. C1000 en Deen juist niet.
Rond 2004 flikte cocacola zo’n truc. In alle Nederlandse winkels gingen hun cola en fanta flessen van 92 naar 1,54. Dat terwijl ze in Duitsland nog altijd gewoon 99 cent bleven vragen.
Overigens is Frankrijk bijna dubbel zo duur met de boodschappen en hebben we wat dat betreft weinig te klagen.
Bij Sargasso zag ik een mooie grafiek over de benzineprijsontwikkeling. Die volgt de laatste 30 jaar keurig de inflatie als je de accijnsverhogingen en BTW-verhogingen niet meerekend. Je kan in de grafiek niet zien wanneer de overgang was naar de euro. Geen deukje te vinden. Die accijnsverhogingen komen overingens van Kok/Zalm. Op alle energie kwam meer belasting en dien te gevolge ging de Inkomsten belasting met bijna 10% naar beneden. Een prima zet tegen de werkloosheid, die goed heeft gewerkt. Alleen ging dat in 10 jaar tijd en heel veel mensen hebben niet begrepen dat ze per saldo veel meer over hielden. Economisch was het echter maar al te goed te merken.
Je schiet er inderdaad geen reet mee op. Maar af en toe vergelijken is best leuk
Ik weet nog dat ik als kind boodschappen deed voor mijn moeder en dat een kilo aardappels toen 22 cent kostte – ƒ 0,22 natuurlijk. Daarentegen waren schoenen toen erg duur, en vliegkaartjes, telefoongesprekken en zwembroeken ook. Ach, je leeft maar gewoon door en als er een eind aan komt kun je als het hout te duur is geworden eventueel een doodskist van bordpapier nemen; wat maakt het uit.
Waren we dan vroeger zo rijk en nu zo arm?
De benzine was in 1968 twee kwartjes per liter.
Toch kun je niet zomaar gaan vergelijken. We zijn sinds de invoering van de euro tien jaar verder. In die tien jaar zou alles ook in guldens duurder zijn geworden. Dat neemt niet weg dat er bij de invoering flink geknoeid is door bijvoorbeeld Horeca en bloemenwinkels. De politiek zegt van niet, wij weten wel beter.