Het lijden van de PSV – fan

Zo langzamerhand zou je echt met ze te doen krijgen en dus ook niet in hun schoenen willen staan. Want dat de verstokte PSV – supporter wat te verstouwen krijgt, staat als een paal boven water. Je zal je hart maar verpand hebben aan die club en je gedurende elke transferperiode gekonfronteerd zien met een nieuwe golf van aankoopaktiviteiten. Waarmee de bestaande selektie als het ware een brevet van onvermogen krijgt uitgereikt, omdat er anders toch niet op zoek hoeft te worden gegaan naar versterkingen. Kunnen de spelers het daar al mee doen, de trouwe fans evenzeer. Die zullen dat inkopen, dat in Eindhoven in de loop der tijd en zonder tastbaar resultaat van een woede is omgeslagen in een hysterie, uiteraard uitleggen als een motie van wantrouwen tegen de idolen die tot dan toe altijd door hen werden gesteund. Het is om tureluurs van te worden als je PSV – aanhanger bent, te meer omdat je het steeds met grote woorden en beloften moet doen waar in de praktijk geen bal van terecht komt en alle uitgegeven miljoenen in feite alleen maar tot kapitaalvernietiging hebben geleid zonder dat er ook maar iets van glorie, eer of winst tegenover is komen te staan. Een treurige balans, waar je als supporter echt moedeloos van zou kunnen worden, als je je tegelijk niet aan de praat en aan het lijntje gehouden voelt door dat PSV – bestuur dat maar blijft herhalen dat het gaat om investeringen in de breedte en in de diepte.

Natuurlijk is de Eindhovense voetbalsupporter er inmiddels dood – en doodmoe van geworden. Omdat al die bedragen nog steeds tot niets hebben geleid, want geen kampioenschap hebben opgeleverd, behalve passanten en zakkenvullers die ook nog eens de talentvolle jongens uit de clubopleiding de pas afsneden en zelfs dwongen om de wijk te nemen, nu zelfs ten gunste van twee leeftijdgenoten die van elders, uit Alkmaar en Denemarken, voor veel geld werden of worden gehaald. Wat het des te lastiger maakt om het bestuursbeleid te volgen. Het is dat dit zich allemaal in Brabant afspeelt, waar de mens goedmoedig is en een lange adem heeft. In Amsterdam en Rotterdam zou hier geen genoegen mee zijn genomen en had het vast en zeker gestormd. Nu doet ieder bij PSV nog een plas en blijft vooralsnog alles zoals het was en neemt men het verder op de koop toe dat de club met dit poenig gedrag veel van zijn sympathie zal verspelen. Hoewel de vraag levensgroot aanwezig blijft of die echte en verstokte PSV – fan daar wel zo gemakkelijk genoegen mee neemt. Want hij heeft zijn hart immers ook gegeven aan die club vanwege haar innemend imago dat nu door het slijk dreigt te worden gehaald omdat er koste wat kost een kampioenschap bijeen moet worden gekocht. Reden genoeg om oprecht met die supporter mee te leven, zeg ik zonder een spoor van ironie.

Advertentie