Alle enthousiasme over de dik 12 miljoen euro die via Serious Request en het Glazen Huis werden opgehaald, ten spijt kunnen er genoeg vraagtekens bij die hele aktie worden geplaatst. Want het wil mij maar niet lukken om me aan de indruk te onttrekken dat zo´n resultaat alleen nog maar gehaald kan worden als alle vrijgevigheid toch vooral door de tv-camera´s en radiomicrofoons wordt gevangen. Hoezo spontaan engagement met het welzijn van het armere deel van de wereldbevolking, met de kanslozen die het vege lijf maar moeten redden in de slums van de miljoenensteden, als die betrokkenheid nog alleen maar gestimuleerd wordt door de garantie op publiciteit, als er de zekerheid is van de naamsbekendheid die dan verbonden wordt met het draaien van het favoriete muziekje en met de uitgebrachte groeten aan de andere helft van het lieve vaderland?
Want voor niks gaat de zon kennelijk voor niemand meer op en wordt er al zeker geen geld om niet weggegeven. Wat niet zomaar veronderstellingen zijn of loze konstateringen, maar konklusies die verbonden kunnen worden aan de bevindingen van het Sociaal Cultureel Planbureau dat door middel van een grootschalig onderzoek liet zien dat zeventig procent van de Nederlandse bevolking vindt dat de regering haar geld het beste kan uitgeven om de binnenlandse problemen op te lossen in plaats van die bedragen te spenderen aan buitenlandse missies en ontwikkelingssamenwerking. Vandaar dus die vragen bij die vrijgevigheid die vooral geveinsd lijkt te zijn en meer bedoeld om zichzelf dus in het zonnetje te zetten en een schuldgevoel weer voor even af te kopen zodat er met onbezwaard geweten lustig verder geconsumeerd kan worden, te beginnen dus bij de overvolle Kerstdis, als al die arme sloebers in de Derde Wereld al weer hoog en breed vergeten zijn.
In die landen kunnen ze beter aan geboortebeperking gaan doen