Als het niet een van de eerste wijsheden is uit het Handboek van de Sociologie, dan ligt het toch wel in de buurt van het gezonde boerenverstand. Je kunt het bijna op je klompen aanvoelen dat we allemaal, of we dat nu leuk vinden of niet, permanent een rol spelen in het leven. En dat is nog tot daar aan toe en zou ook gemakkelijk te accepteren zijn als het niet zo was dat je daarnaar, dus naar de wijze waarop je die rol vervult en invult, wel beoordeeld wordt. Wat je weg door het leven, je succes daarin, de mate van je geluk wel bepaalt. En dus niet wie of wat je feitelijk bent, noch de manier waarop je jezelf ziet en ervaart. Dat blijkt nauwelijks aan de orde te zijn of er toe te doen, hoe graag we dat van jongsaf ook wilden en ten diepste vonden dat het zo zou behoren te zijn. Waarmee de kern van het generatieconflict is benoemd en ook is aangegeven wat het permanente karakter ervan bepaalt. Want Sturm und Drang dat aan de jeugd voorbehouden is, krijgt toch vooral zijn vorm door de behoefte om jezelf te zijn en jezelf in alle toonaarden en kwaliteiten te laten zien zonder dat er ook maar ergens op afgedongen wordt.
Met als noodzakelijk gevolg, want van tactiek of opportunisme c.q. pragmatisme of toneel is natuurlijk geen sprake, dat slechts een enkeling door die tiensteensmuur, die gevestigde orde heet, breekt om zijn doel of ideaal te realiseren. De rest haakt gewond af of blijft gelittekend met het hoofd in de schoot achter na de druistige stormloop die nu eenmaal bij de jeugd hoort. Waarna de keus om verder te gaan, om het leven de baas te kunnen, nergens anders in bestaat dan om die rol te spelen, om de luwte van het establishment te zoeken en je te houden aan de regels van het spel, zoals die omschreven staan in het draaiboek van het leven. Omdat je anders alles te missen hebt en voor altijd achter het net moet vissen. Zo blijkt alles in elkaar gestoken en is nergens een ontkomen aan, tenzij je voortdurend je rug wilt rechten om tegen de stroom op te roeien om uiteindelijk met lege handen ergens aan de buitenkant te belanden en de gedroomde outsider te zijn. Beschouw dat maar als mijn wijsheid achteraf, die aan mijn gezond boerenverstand ontsproten is en die mij hielp te landen waar ik nu al weer jaren ben.
robschimmert 