Na ruim acht jaar bloggen waarin voor mijn gevoel een permanente evolutie heeft plaats gevonden van het format dat ik gebruik voor mijn schrijfsels en dat dus het uiterlijk en de inhoud van vandaag heeft gekregen, wordt het weer eens tijd om een ferme draai aan het roer te geven en te kijken of er nog nieuwe richtingen relevant en bepalend voor mijn weblog kunnen worden. Vandaar dat ik vanaf vandaag hier ook graag plaats bied aan gastbloggers om hun eigen verhaal te vertellen, een verhaal dat een verbreding en een verdieping is ten opzichte van wat ik zoal te melden heb. De eerste die bereid is om mijn podium te betreden en dat in het vervolg ook regelmatig wil doen, is Mieke van der Veer(foto), een professioneel copywriter en tekstschrijver met een eigen bureau ‘Salire‘ waarover uitvoerige informatie te vinden is op http://salire.eu/ en dat gevestigd is in Woudrichem, een plaats aan de rand van de Biesbosch, een gebied waaraan zij haar hart volledig heeft verpand, met name omdat het evenzo grenst aan haar geboortedorp Nieuwendijk. Die liefde voor het Nationaal Park De Biesbosch vormt het vertrekpunt van haar verslag over een verblijf in een griendwerkershut, dat de komende drie dagen hier te lezen is en dat zij vergezeld heeft doen gaan van de onderstaande korte inleiding:
Het Nationaal Park De Biesbosch grenst aan mijn geboortedorp, Nieuwendijk. Al mijn hele leven heeft het een bijzondere aantrekkende werking op me. Als jong meisje bracht ik vele middagen door in de aanpalende drooggelegde polders op bezoek bij vriendinnetjes van de boerderij. Ik heb in het moerassige gebied gezwommen, gevaren, gekanood en gekampeerd. Later werd ik kanogids en begeleider van outdooractiviteiten in het waterrijke gebied.In de zomer van 2008 is de eerste trekkershut van de Biesbosch geopend, in polder Jannezand. De hut is gebouwd voor wandelaars die er gratis kunnen overnachten en is gebouwd in de stijl van de griendwerkershutten. Vanaf het begin van de negentiende eeuw trokken griendwerkers de Biesbosch in om wilgentenen te snijden. Deze groepjes arbeiders verlieten voor soms wel twee weken hun huis en haard om vervolgens in tochtige en vochtige ‘griendwerkershutten’ nieuwe energie op te doen voor de volgende dag. (wordt morgen vervolgd)
Ik laat me verrassen…