Feestend ten onder?

Wie gedacht had dat het louter kommer en kwel en alleen maar vergrijzing en leegstand is dat de klok slaat in Zuid – Limburg, heeft het goed mis. En de gedachte dat dat terug zou slaan op het heersend gemoed, is al helemaal bezijden de waarheid. Of het zou zo maar moeten zijn dat men met alle ellende zijn troost en afleiding zoekt in het bier en gezang en feestgedruis. Want het lijkt in die laatste maanden van het jaar werkelijk niet meer op te kunnen, in het Heuvelland. Er gaat geen dag voorbij of het is ergens wel raak, buiten alle collectief amusement dat er ook al ruimschoots voorhanden is. Zoals de Oktoberfeesten zonder welke een zichzelf respecterende gemeenschap niet meer schijnt te kunnen bestaan. Dan zijn er de elfde van de elfde, Sint Maarten, Allerheiligen en Allerzielen, Sinterklaas, Advent, het Kerstfeest, de Kerstmarkten, Oud en Nieuw. Veel dus, zoals ik al zei.

Heel veel, maar kennelijk nog lang niet genoeg omdat er bijvoorbeeld ineens Kerstparades bij zijn gekomen. Waarmee de behoeften aan vertier, feest en afleiding blijkbaar nog niet gelenigd zijn omdat nu het idee is geboren om midwinter te gaan vieren. En uiteraard niet op het daarvoor meest geschikte moment, midden in de maand januari, omdat dan elke dag gewijd is aan aktiviteiten die de aanloop naar de Vastelaovend moeten omlijsten. Vandaar het flitsend idee om die midwinterviering dan maar op de laatste zaterdag voor Kerstmis te houden. Waarmee de agenda stampvol en het feest kompleet is in Limburgs Zuiden. En wie daar verder nog om maalt en vindt dat zoveel feest zwaar over de top is, heeft de geest van de tijd, zoals die hier heerst, absoluut niet begrepen. Want moet je zwelgen in je eigen ellende en vooral meelij hebben met jezelf en je eigen lot? Of is het toch handiger en verstandiger om feestvierend met zijn allen ten onder te gaan dan wel aan de laatste mem te hangen?

Advertentie