Na een half uur kijken had ik mijn buik er meer dan vol van. Van al die getuigenissen van BN’ers, van het hele programma dat was opgezet om het Koningin Wilhelmina Fonds aan donateurs te helpen, van al die gevleugelde woorden om kanker de wereld uit te helpen en om op te staan tegen kanker. Loze kreten en woorden zonder inhoud. Mag ik dat alsjeblieft zeggen als ik vier keer die kloteziekte nagenoeg aan den lijve heb ondervonden? Bij twee van mijn dochters, bij mijn vrouw en ook nog eens zelf. Mag ik het mij dan permitteren om niet goed te worden van die BN’ers die staan te trappelen van ongeduld om hun bekendheid opnieuw te exploiteren en uit te venten voor het zoveelste goede doel, als zij er maar vooral door bekend blijven en liefst nog bekender door worden? En is het mij misschien toegestaan om van afkeer vervuld te worden als er weer zo’n amusementsprogramma wordt opgetuigd – want is het iets anders – met kanker en de nood van het KWF als het alibi om de kijkcijfers op Nederland 1 vooral goed op te krikken?
En mag ik helemaal de pest in krijgen als ik zie hoe nota bene al ver in de eenentwintigste eeuw op deze onbeholpen manier middelen bijeen worden geharkt om een van de meest gevreesde volksziekten te lijf te kunnen gaan, om het daartoe vereiste onderzoek te kunnen financieren? Het is toch om je dood te lachen dat dat zijn basis moet vinden in dit liefdewerk oud papier. Alsof de aanpak ervan zijn begin moet vinden in liefdadigheid, in de goedgunstigheid van de individuele burger en overheden, beroepsgroepen en verzekeraars daarin geen taak zouden hebben en niet de eerstaangewezenen zijn om daarin aanzetten te geven en stappen te nemen. In plaats van het particulier initiatief ogenschijnlijk daarmee te belasten getuige zo’n breed opgezette inzamelingsaktie, die dat tekortschieten van de overheden en andere instanties pijnlijk zichtbaar maakte. En misschien was dat nog wel de meest dringende reden voor mij om na een half uur met mijn neus bijkans vol de knop van mijn tv om te draaien, omdat ik al dat gestuntel niet gezien wilde hebben.
robschimmert 
Ik heb het niet gezien en je bericht moedigt me ook niet daartoe aan. Wel weet ik dat deze toestanden vooral bedacht worden om meer donateurs en legaten te krijgen. Vaak werkt dat als je het maar niet te vaak doet. Ik weet niet wanneer de vorige keer was, maar bij meer dan 10 jaar geleden kan nu zo’n uitzending zeker effect hebben om een verse groep donateurs aan zich te binden. Verder begrijp ik dat het KWF de helft van alle kankeronderzoeken financiert. De andere helft komt waarschijnlijk uit het bedrijfsleven en de famaceutische industrie. Vervolgens doneert de regering ook veel, al dan niet via het KWF. Het is dus maar de vraag in hoeverre zo’n uitzending in het totaal iets uit maakt.
Dat je moe wordt van BN’ers zal ook zo zijn als ze de volgende keer opdraven voor hulphonden en daarna weer voor verkeersveiligheid rond scholen. Het houdt dus nooit op. Maar helaas schijnt het te werken. Zonder BN’ers geen media-aandacht en dus geen nieuwe donateurs. Dat gebedel wat wij hier dagelijks in de binnenstad meemaken van studenten, die donateurs werven voor van alles en nog wat inclussief KWF, levert volgens mij maar bitter weinig op. Misschien vind ik dat ook wel erger omdat ik die figuren niet uit kan zetten.
Ik ben ook kankerpatiënt en heb er geen minuut van gezien. Om dezelfde redenen die jij hier beschrijft.
Heb jij nog een televisie met een draaiknop?? Maar ik ben het met je eens; dit soort zaken moet toch zeker voor een belangrijk deel door de overheid gedaan worden?
Hear Hear ……jij hebt het volste recht [helaas] van spreken en je spreekt geweldig. Thumbs up!
[ik heb er niet naar gekeken 🙂 ]
Als ex-patiënt word ik er ook een beetje moe van. Heb gisteren hetzelfde gezegd op twitter en werd er meteen op ‘aangevallen’. Ach; ik snap de goede bedoelingen van sommige mensen en vrijwilligers, maar het is inderdaad godsgeklaagd dat o.a. die belachelijke winsten van zorgverzekeraars hier niet voor worden aangewend en dat we nog steeds moeten bedelen bij burgers en bedrijven
Ik heb zelf geen patiënten in de familie die kanker hebben, mijn zus is er wel aan overleden. Maar dit is een logje naar mijn hart. Al dat gesjacher voor goede doelen kan ik niet meer verdragen.nu zie ik het ook weer op Fcebook voorbij komen. Die idioterie als: Like, als je kanker ook een erge ziekte vindt! Te zot voor woorden.
Ik heb een paar goede doelen waarvoor ik maandelijks, of kwartaalijks een donatie betaal, dat gaat allemaal automatisch van mijn rekening af en ik heb dus een ‘NEE geen geleur aan mijn deur’ sticker boven de deurbel geplakt. Ik wordt onpasselijk van dat anticiperen op je schuldgevoel dat je A: iemand aan je deur weigert iets te geven, hij doet zoveel moeite, door weer en wind en wat niet al, en B: dat ik voor zo’n vreselijke ziekte niets overheb. Ik heb ook geen zin om steeds weer in weer en wind aan de deur uit te leggen dat ik zelf mijn goede doelen kies, dat daar misschien wel het kankerfonds bij zit, en dat ik mijn twijfels heb bij wat werkelijk bij de patiënten of het onderzoek terecht komt en hoeveel de hotemetoten ervan opstrijken.
Ik heb dit op tv niet gezien, gelukkig niet, want ik vrees dat ik braakneigingen zou krijgen. Wat men al niet doet om dat felbegeerde BN-erschap te mogen mogen behouden, dan wel verwerven!! Trieste figuren!
Trouwens die sticker wordt met regelmaat genegeerd. Ik vraag dan of ze de sticker hebben gezien, Jan denkt daar helaas niet aan en trekt toch de portemonnee.
Óók wij hebbenniet gekeken, omdat ook wij niet goed worden van dit soort bedelprogramma’s. Mijn vrouw heeft net een week geleden gehoord dat de kanker bij haar na 1 jaar weer terug is., dus begrip voor deze ziekte hebben wij écht wel. Onze dochter (nu 35 jr.) heeft jeugdkanker gehad en haar behandelende kinderoncoloog zei 30 jaar geleden al dat het KWF het rijkste fonds van NL is. En verder hebben we in onze familie.al.meerdere keren met kanker te maken gehad.
Als ik dan ook nog eens al die acties door het jaar zie (zoals Alpe du Zes), heeft het KWF over fondsenwerving niets te klagen. En altijd maar inspelen op de gevoelens van de kijker/burger. Daar hou ik niet van. Óók ik bepaal elk jaar waar ik komend jaar aan doneer en hoeveel. Dat doe ik 1x per jaar. De rest van het jaar geef ik niets meer.
Ik heb er bewust niet naar gekeken om alles wat jij zegt en dan heb ik het niet eens aan den lijve ondervonden of er anders mee te maken gehad dan bij goede vriendinnen, tweede graad familie en buren. Maar dat is kennelijk niet ‘nodig’ om er van te walgen.
Beste Rob, ik snap je reactie dat dit niet aan particulier initiatief overgelaten zou moeten worden. Dat de overheid tekort schiet om geld te investeren in noodzakelijk onderzoek en de ziektekosten verzekeraars de hand op de knip houden is een feit. Dus…..particulier initiatief is noodzakelijk om mensen en kinderen te helpen genezen nu…en in de toekomst. Deze actie met al deze BNérs daar heb ik ook mijn vraagtekens bij, maar ik zie wel dat hiermee het bewustzijn bij vele mensen wordt aangewakkerd. Da’s een groot goot, ook al is het meer een marketingcampagne “het doel heiligt de middelen”, dat moeten we dan maar accepteren
Ben zelf “Alpe d’huzesser” in 2013 voor de 2e keer, om mij moverende redenen. Het doel is idd zoveel mogelijk geld inzamelen, toch gaat dit initiatief veel verder. Dat ervaar je pas als je er zelf deel van uit hebt gemaakt. #WhatADifferenceADayMakes is mijn slogan sinds.
Ik ben het dus wel met je eens…..en ook weer niet, voor mij is het glas altijd half vol, dus grijp ook dit aan als mogelijkheid een doel na te streven.
Maar ik zou ‘Alpe d’Huzes’ toch in de verste verte niet willen vergelijken met dit gelikte showprogramma waarin de BN’ers, voorzover ik het heb gezien, centraal stonden, waar in de aktie waar jij aan meedoet, de anonymus de inspanning doet en het verschil maakt. Da’s dus een ander verhaal afgezien van het feit dat het mijn bezwaar dat kankeronderzoek ten enenmale niet gefinancierd behoord te worden door charitas en liefdewerk oud papier. Of leven we toch nog in de negentiende eeuw?
Hier zou de overheid middels steun aan Universiteiten en Ziekenhuizen hun verantwoording moeten nemen, in plaats van alles uit te kleden en er idd liefdewerk en oud papier van moet maken.
Dat vind ik ook, helemaal gelijk! Onredelijk, onbilllik, onbegrijpelijk. Maar toch, ik heb ervoor gekozen mijn energie niet meer te verspillen aan mopperen op de bank. Het is uitsluitend mijn keuze om het anders te doen en me wel in te zetten om een heel klein beetje verschil te kunnen maken. En “met zijn allen” op de Alpe wordt inmiddels een slordige 30 miljoen opgehaald. En die bijdrage maakt steeds meer en meer het verschil tussen leven en dood. Daar kun je toch niks op tegen hebben? en die ruim 30,000 nieuwe donateurs hebben daar ook niets op tegen, die hebben zich tenslotte vrijwillig aangemeld. Het doel heiligt de middelen ja. So What ?
Dus jij hebt je snor ook niet laten staan? Je zou dit logje in de krant moeten zien te krijgen.