Het volgende gedicht past wat mij betreft naadloos binnen het karakter van dit weblog, hoewel met het vorderen der jaren de scherpe kantjes er bij mij toch wat van af zijn gegaan. Waarbij de kanttekening moet worden gemaakt dat de omstandigheden waaronder en de sfeer waarin dit “Rebel” door Jan Campert (1902 – 1943), inderdaad de vader van, werd geschreven aanmerkelijk minder vrijblijvend zijn dan waarin dit weblog tot stand komt:
Rebel, mijn hart, gekerkerd en geknecht,
die aan de tralies van de al-dag rukt;
wees om uw tijdlijk lot geenszins bedrukt,
al zijn de kluisters hard, de muren hecht.
Want in de aanvang werd het u voor-zegd,
dat het aan enkelen steeds is gelukt
het juk te breken, dat hun schouders drukt,
laat dus niet af maar vecht en vecht en vecht.
Breek uit en blaast de dove sintels aan,
die zijn verdoken onder ’t rokend puin;
vaar stormgelijk over de lage tuin,
die Holland heet; sla doodlijk toe en snel,
opdat het kwaad schrikk’lijk zal ondergaan,
o hart, mijn hart, o bloedrode rebel.
robschimmert 
Mooi en moedig gedicht van Jan Campert..