Ze kunnen gefeliciteerd worden. De bovenmodale Nederlanders die door de bank genomen goed zijn voor een gezinsinkomen van 140.000 euro en bij wie het water tot aan de lippen leek te stijgen ondanks de royale leasebak voor de deur. Ze hebben met hun gejammer hun vege lijf weten te redden en Rutte en Samsom zover gekregen dat de inkomensafhankelijke zorgpremie van tafel gaat. Waarmee de wintersportvakantie niet op de tocht komt te staan, de kinderen kunnen blijven hockeyen en aan het wekelijkse etentje buiten de deur niet hoeft te worden getornd. Kortom, voor deze 600.000 Nederlanders, die immers sowieso elke euro moeten omdraaien om aan hun verplichtingen te voldoen en hun status een beetje hoog te houden, ziet de toekomst er weer wat zonniger uit. Waar solidariteit al niet toe kan leiden, zoals je in tijden van nood, want zo kan de afgelopen barre week toch genoemd worden, je beste vrienden leert kennen. Want dat waren toch zeker de Telegraaf, D’66 en de SP, ja inderdaad, de SP en wat loslopend goed dat per definitie niet anders kan dan queruleren.
Hadden die arme sloebers met hun 140 K ooit kunnen denken dat hun belangen door dit gezelschap behartigd en verwoord zouden worden? ‘Bien étonnées de se trouver ensembles’ kan er met recht in al die gestylede vrijstaande woningen gezegd worden bij de blik op het gezelschap waarin men zich bevindt en dat de kastanjes voor hen uit het vuur heeft gehaald. Je zou bijna denken dat dat verplichtingen schept. Daarom eens zien of deze bovenmodalen ook zo hun mond open doen als hen duidelijk wordt hoezeer chronisch zieken, langdurig werklozen of senioren in hun portemonnee getroffen worden door het regeringsbeleid. Kijken of zij dan ook thuis willen geven en zich laten horen. Ik ben bang van niet, omdat ze dan zonder twijfel in beslag worden genomen door belangrijker bezigheden, het toch te druk hebben met zichzelf en omdat solidariteit voor hen te zeer een abstractie is om daar zelf vorm aan te geven. Want zo arm zijn die bovenmodalen, dat de SP zich er nog om heeft bekommerd.
robschimmert 
Echt een wereldvreemd logje dit.
Toch niet zo wereldvreemd dan dat Duncan Stutterheim van ID & T zich vanavond bij Pauw & Witteman ongeveer dezelfde ergernis liet horen over het geblaat van die 140 K’ers. (Stutterheim is een van ’s werelds belangrijkste organisatoren van dance – feesten, een Nederlander dus).
Je zet een groep mensen neer alsof die zich uitsluitend om zichzelf bekommeren, maar dat is tot daar aan toe. Je mist volgens mij de plank omdat het niet deze groep was waardoor het plan werd teruggedraaid, maar de groep van twee keer modaal die gewoon keihard werd gepakt. Beroofd wil ik bijna zeggen. Terwijl die groep ook maar gewoon langzaam wat meer is gaan verdienen en hun levenspatroon daarop heeft afgestemd. Niks luxe en wintersport. Gewoon normaal en ook elke maand opletten op het geld. Bovendien vind ik de zuurheid van dit logje afstralen. Alsof een stel rijken hier in Nederland het beleid bepaalt, en dingen terugdraait die hen niet uitkomt. Degenen met 140 k gingen er volgens mij op vooruit, in elk geval degenen die nog meer verdienen, en zeker als het alleenverdieners zijn. Deze draak doodde de normale gezinnen en moest daarom bestreden worden. Niets ten nadele van het grote respect wat ik voor jou heb.
Daarbij denk ik echt, wat ik ook al eerder meldde, dat dit nivelleringsprobleem gewoon via de belastingen gespeeld moet worden. De hoogste schijven een paar procentjes erbij en de laagste schijven wat hoger oprekken. Dan was het inderdaad afgedaan met “de rijken zeuren altijd als ze belasting moeten betalen”
Maar dan nog eens wat. Het klinkt ondertussen bijna misdadig als je veel geld verdient. Alsof je dan een egoist bent geworden en er nog niks voor doet ook. Ze zullen er tussen zitten, maar bij de laagste inkomens zitten ook mensen die de kantjes eraf lopen en zich ziek melden voor elke scheet die hen dwars zit. Daarop kun je niet de groep beoordelen. Mensen die meer verdienen betalen ook meer belasting, en dat is terecht. Maar dat ze meer verdienen, daar zal ook wel een zekere rechtvaardigheid in zitten. Bovendien zorgen ze voor werkgelegenheid. De overheid heeft het zelf zover laten komen dat er nu als een idioot bezuinigd moet worden, nu verzinnen ze ook maar eens iets creatiefs. Ik ben niet aangenomen om te verzinnen hoe je de zorgkosten kunt terugdringen, maar iedereen weet dat daar dingen finaal scheef zitten. Ik ben al een bevoorrecht mens. Ik ga één keer per jaar op vakantie en dat mocht van Drees. Verder heb ik minder luxe in huis dan de meeste mensen. Onze tv is 25 jaar oud en ons bankstel willen ze bij de kringloop niet meer hebben. Tot voor kort moest ik ook gewoon een paar maanden wachten als ik nieuwe kleding nodig had. Maar we leven wel vrij gemakkelijk en houden ons aan de regels. Ik kan ook geen betere oplossing verzinnen dan dat de economie weer aan het draaien gekregen moet worden. Ik was erg voor de 3% norm van het begrotingstekort maar dat was omdat het een afspraak was, en ik eenmaal vind dat je afspraken eerst moet nakomen en ze daarna pas ter discussie stelt. Wat dat betreft klopt er ook geen bal van dat de PvdA instemde met de bezuinigingen, omdat ze vonden dat er niet kapot bezuinigd moest worden. Nu krijg ik het idee dat ze het goed vonden vanwege het nivelleringsfeest. Wilders kwam er destijds nog eerlijk voor uit dat hij het fijn vond dat de mensen met linkse hobby’s eindelijk eens werden gepakt. Dan weet je wel wat je aan zo iemand hebt. Ik vind het ineens erg onbetrouwbaar wat de PvdA heeft laten zien in de afgelopen maand. Ik ging er blindelings vanuit dat zij in de regering zouden kunnen zitten en zich fatsoenlijk zouden gedragen. Nee dus.
VVD bakt er ook geen hol van hoor, daar niet van. Ik zou niet weten wie wel. Ik ben in elk geval blij dat ik niet op één van beide heb gestemd deze keer.
Wat het nivelleren betreft lijkt het erop dat jouw al veel eerder gedane suggestie de enige te zijn die hout snijdt. Dus nivelleren via de belastingen op de manier zoals je die hier ook beschrijft. Daarvoor mijn respect.
Dan de door jou gewraakte onbetrouwbaarheid van beide partijen, waarbij ik me toch geroepen voel om het voor de PvdA op te nemen. Zoals je weet waren beide partijen, elkaars tegenpolen, tot elkaar veroordeeld. Wat moest leiden tot een methode van onderhandelen zoals die nu is gevolgd: uitruilen en gunnen. Met als gevolg dat partijen soms belangrijke punten moesten laten vallen, zoals de PvdA haar oorspronkelijke standpunt over bezuinigen in crisistijd.
En dan mijn laatste punt. Ik heb mij mateloos geergerd aan het gedrag, de klaagzang van lieden met meer dan serieuze inkomens die zich gepakt voelden. Ik heb het nooit gehad over mensen met een inkomen van twee keer modaal, maar steeds gerefereerd aan de groepen, de mensen die rond moesten komen, als je daar al van mag spreken, van een gezinsinkomen van tussen de 100.000 en 140.000 euro. Als je dat terug rekent naar de oude guldens bedragen dan hebben we het over bedragen die liggen tussen de 220.000 en dik 300.000 gulden per jaar. Nou, hoewel ik al een paar jaar niet meer aktief ben, is mijn geheugen nog wel zo goed dat ik weet wie bij Rockwool dit soort salarissen had. Ook als ik het in euro – bedragen vat. Dat waren op een bestand van 1400 medewerkers hooguit twintig mannen en vrouwen, die het dan ook aardig voor elkaar hadden en bepaald niet beklaagd hoefden te worden. Neem ik dan verder in aanmerking dat dit bedrijf, mijn bedrijf, zeer concurrerende arbeidsvoorwaarden aanbood en dat nog altijd doet, dan moet je je ook kunnen voorstellen dat ik mij aan alle lawaai rot heb geergerd. Waarbij ik de groep die een gezinsinkomen van minder dan 100.000 euro per jaar heeft altijd buiten beschouwing heb gelaten.
Ik merk in het bedrijf waar ik zit ook dat de grootverdieners aardig kunnen klagen. Mijn taak vind ik het dan ook om ze er op een positieve manier op te wijzen dat ze hun geld waard zijn, maar dat ze zich wel even moeten realiseren dat ze het al heel goed doen en niet zoveel reden tot klagen hebben. Ik heb serieus gedacht dat VVD en PvdA misschien wel het beste van twee werelden zouden verenigen. Maar ze gingen akkoord met elkaars extremen in plaats van water bij de wijn te doen. In deze tijd van economische crisis is het ook veel lastiger dan 15 jaar terug toen Zalm in polonaise zijn koffertje presenteerde op prinsjesdag. Het beroerde is dat ik geen enkele oplossing weet. Mijn ijdele hoop is dat de grootverdieners wat meer sympathie zullen krijgen voor degenen die het financieel echt moeilijk hebben, en dan bedoel ik niet degenen die 10 leningen hebben afgesloten om eredivisie live op een megascherm te kunnen zien, en dat degenen die wel rond kunnen komen geen misbruik van regelingen en sociale verzekeringen zullen maken. Je wilt niet weten hoe vaak ik hoor dat iemand de belasting of de verzekering tilt en ook maar in de rondte klaagt.
Ik ken een paar mensen met minumum inkomens die niet op vakantie kunnen en hun boodschappen bij de Aldi moeten doen. Die hoor ik verdorie nooit klagen. Daar heb ik nou diep respect voor.
En zo zijn we het precies eens met elkaar geworden! Niet slecht voor een vroege zaterdagochtend in november.
Vooral de heilige verontwaardiging erover vergeleken met de totale stilte van VVD-ers toen ze met de PVV gingen samenwerken vind ik verbluffend. Alsof nú pas het heiligste van het heiligste werd geschonden. Maar op zichzelf zaten er ongewenste effecten aan dit plan, en is nivelleren via belastingen inderdaad veel logischer.