Omdat Sanoma Media heeft aangekondigd alle weblogs te elimineren waarop een jaar of langer niet is ingelogd, ben ik begonnen om mijn have en goed op webstreepjelog, voorzover ik dat dienstig en relevant vind, te redden, in elk geval voor mijzelf te bewaren. Uiteraard is veel van het spul waar ik op stuit gedateerd, maar er zijn toch wel wat logjes die tijdloos zijn of destijds, een paar jaar terug, opzien hebben gebaard c.q. heftige reakties opriepen. Die wil ik op gezette tijden hier herplaatsen, met vermelding van de datum waarop of de maand waarin ze door mij in eerste instantie werden geplaatst. Om te beginnen met dit portret van een oude kennis die ik in juli 2008 weer eens ontmoette.
Het moet maar. Niet vaak heb ik die woorden zo overtuigend en hartgrondig uit een mond horen komen als toen ik hem na bijna twee jaar weer tegen het lijf liep. Van die opgewekte vent was zo op het eerste gezicht niet veel meer over. Zijn ringbaardje was grijs geworden. De lach om zijn mond was verdwenen en zijn ogen toonden flets. Het leven was duidelijk bij hem op bezoek gekomen en was zich nu zo te zien terug aan het trekken. Hij was, zei hij meteen, zijn vrouw, zijn steun en toeverlaat, een jaar geleden verloren, waardoor bij hem alles op de kop kwam te staan, aangewezen als hij van de ene op de andere dag werd op zichzelf. Want met al zijn verdriet. moest hij voor zichzelf gaan zorgen, wat hij voor die tijd door zijn werk niet gewend was, omdat het voor hem werd gedaan. Gekookt, gewassen, gepoetst, de boodschappen, hij had er geen omkijken naar en hoefde zich er ook geen zorgen over te maken. Het leven rolde probleemloos voort en met zijn tweetjes genoot je daarvan en probeerde je hier en daar, wel binnen de perken en mogelijkheden, nog een bloempje extra te plukken om samen nog meer plezier te beleven. En op een dag was het allemaal voorbij.
Veel en veel te vroeg, wat hem betreft. Hij kon weer van voren af aan beginnen. Met al zijn verdriet en in zijn eenzaamheid moest hij zich alles leren en zag hij zich rottig genoeg op de vroege zaterdagochtend achter de strijktafel staan en begon hij aardappels te schillen. Want een goed maal was toch het minste wat hij zich nog gunde. En zo voltrok zich zijn ontdekkingstocht door die andere helft van zijn leven die tot voor kort door zijn vrouw was ingenomen en waar hij geen weet van had kunnen krijgen. Want je kon je toch niet met alles bemoeien? Maar wat wil je, je moet verder en er het beste van zien te maken? Maar alleen is maar verdomde alleen. Dus gaat hij nu ‘s ochtends vroeg en ‘s avonds laat, iedere dag weer, naar de laatste rustplaats van zijn vrouw om zijn lief en leed met haar te blijven delen. Twee, drie keer per jaar rijdt hij op dezelfde dag heen en terug naar hun oude vakantie-adres om zich in hun gedeelde herinneringen te koesteren. En zo heeft hij geprobeerd zijn draai te vinden, zijn leven terug te krijgen, want een andere keus is er gewoon niet. Het moet allemaal maar, verzuchtte hij en rechtte zijn rug voor een volgende stap.
robschimmert 
Ik doe ook veel aan handmatig herstel, maar dat is me een klus! Vooral de foto’s zijn allemaal niet overgekomen.
De illustraties en beelden laat ik geheel buiten beschouwing. Ik probeer echt te selecteren, omdat er ook genoeg door mij geschreven is dat wat mij betreft aan de vergetelheid mag worden prijs gegeven.
En zo draaide Sanoma een geslaagde Blogwebsite de nek om, eerst jaag je de mensen weg met een nietfunctionerende ‘upgrade’, en dan haal je de ‘verlaten’ blogs offline.
Trouwens, Hoe is het nu, 4 jaar later, met je kennis uit dit Portret…..?
Still going strong op zijn manier zoals hier beschreven.
Je kunt toch een export maken? Ik dacht dat je dat al had gedaan.
Kun je niet exporteren/importeren?
Eerlijk gezegd heb ik het nog nooit geprobeerd. Ik ben wat kopschuw voor het onbekende en zie/zag ook op tegen de berg werk die mij dat zou bezorgen, terwijl ik wel wat andere sores aan mijn hoofd heb.
Export/import is eenvoudig, zeker nu jouw blog hier en dat bij Sanoma beide op WordPress draait. Maar om dat te kunnen doen moet je in kunnen loggen bij Weblog.nl, als je dat al kan is er niets aan de hand. Dan log je daar in en om die reden zullen ze je weblog in december niet ruimen. Als je jaarlijks bij hen 1x inlogt blijven je berichten daar staan staat in hun mededeling. Als je daar niet op gerust bent, dan kan je er ook een klein berichte plaatsen met de opmerking: ‘Binnenkort eens verder kijken en vorlopig kunnen jullie me vinden op https://robschimmert.wordpress.com
Als je er nog niet kan inloggen, dan moet je bij de helpdesk een nieuw wachtwoord aanvragen aangezien die door de verhuizing allemaal veranderd zijn.
En je kan natuurlijk gewoon exporteren en importeren en daarna daar zelf je weblog leeghalen zoals ik al een tijdje terug heb gedaan. Maar ja, als je daar dus om die reden inlogt dan blijft je weblog.nl hoedanook gewoon weer een jaar daar staan. 🙂