Dat Groen Links na de verpletterende verkiezingsnederlaag zo hopeloos in de knoei is geraakt kan geen verrassing genoemd worden. Het moest er een keertje van komen omdat die partij niets anders is dan het product van de fusie van drie bloedgroepen die zowel inhoudelijk als qua sfeer en cultuur weinig met elkaar gemeen hadden. Maar een samengaan loonde indertijd nu eenmaal meer dan een bestaan in de politieke marge, zonder enige invloed met bovendien de doem om eens volledig ten onder te gaan en uit het zicht te verdwijnen. Vandaar dat probeersel van de tachtiger jaren toen communisten, pacifisten en geradicaliseerde katholieken samen gingen en hun verbond overgoten met een modieuze saus van milieu en duurzaamheid en daar vervolgens de naam Groen Links aan gaven. Er moest immers wel een gemeenschappelijke noemer zijn om zulke uitersten met elkaar op dezelfde golflengte en lijn te krijgen. Wat zo´n twintig jaar nog wonderwel lukte omdat die thema’s die deze bloedgroepen verbonden, nu eenmaal in de belangstelling stonden, aktueel waren en daarom steun van de kiezers en politieke macht opleverden.
En zo werkte het exact bij het CDA, waar de christen-democratie circa dertig jaar lang als leitmotiv sterk genoeg was om katholieken, gereformeerden en hervormden bij elkaar te houden. Dat thema bezat immers genoeg kracht om voor macht in het parlement te zorgen. Maar zoals de christen-democratie haar appeal en glamour in de 21e eeuw verloor, zo zien we precies zo Groen Links ten onder gaan en uiteenvallen, omdat milieu en duurzaamheid niet meer sexy zijn en in het maatschappelijk debat zo sterk aan betekenis hebben ingeboet ten opzichte van andere thema’s die van minder belang zijn voor die partij, dat daarmee het fundament en de zin onder haar bestaan aan het wegvallen zijn. En dan kunnen er nog wel pogingen gedaan worden om een plek ergens in he politiek spectrum te veroveren, zoals Jolande Sap dat op haar manier deed. Het is allemaal tot mislukken gedoemd omdat het geen draagvlak heeft binnen Groen Links. Waarmee die partij dus uiteindelijk wel zal gaan verdwijnen nu haar bloedgroepen elkaar niet hebben gevonden en wat hen ooit verbond de tand des tijds niet blijkt te hebben doorstaan en zich ook niet meer in de interessesfeer van de kiezer bevindt.
Nou, die groene agenda zal alleen maar urgenter worden, maar GroenLinks heeft het daar helemaal niet meer over gehad. Ze zijn alleen bezig geweest zich als regeringsfähig te betonen door met allerlei rechtse plannetjes mee te stemmen, ipv bij de eerste de beste gelegenheid Bruin I een stok tussen de spaken te steken zodat Rutte cum suis plat op zijn bek op zijn bruine fietspad was gekletterd. Dát heeft die partij verscheurd.