De Nederlandse voetbalcompetitie is al weer voor twintig procent afgewikkeld. Dus is het tijd om eerste konklusies te te trekken en voorzichtige prognoses over de afloop ervan te doen. Ik heb alle ploegen wel een paar keer zien spelen om een redelijk objectief oordeel te kunnen vellen, hoewel het uiteraard niet meevalt om mij los te maken van een zekere sympathie en antipathie die ik toch bezit. Daarvoor mijn excuus als dat van invloed zou zijn op mijn observaties en meningen ten aanzien van de sterkte en mogelijkheden van verschillende clubs. Overigens zijn de veranderingen ten opzichte van vorig seizoen nu ook weer niet zo spectaculair, hooguit dat de strijd om de titel dit seizoen zich naar mijn verwachting zal beperken tot Ajax, PSV en FC Twente, eigenlijk overeenkomstig de budgets die de betreffende clubs hebben. Feyenoord, AZ en Heerenveen hebben in en door de transferperiode tussen dit en het vorige seizoen te veel aan kwaliteit ingeboet om nog serieus mee te kunnen doen in de race naar het landskampioenschap, terwijl Vitesse, hoewel erg ambitieus, toch te weinig samenhang kent om al hoge ogen in de titelstrijd te kunnen gooien. Blijven over de drie serieuze gegadigden die het met elkaar moeten uitvechten. En hoe ik het dan wend of keer, waarbij ik de valkuil van het wishful thinking uit alle macht probeer te vermijden, het lijkt haast onvermijdelijk dat de Amsterdammers opnieuw de hoogste ogen zullen gooien. Waarvoor ik diverse argumenten heb.
De basis van het voetbal, het positiespel, beheersen zij als geen andere club, waardoor zij een wedstrijd dwingend en dominant kunnen spelen, mits zij negentig minuten lang de concentratie handhaven. Ondanks de vele wisselingen die haar hoofdmacht heeft ondergaan met het vertrek van spelers als Vertonghen, van der Wiel en Anita, lijkt met de komst en inpassing van hun vervangers de kracht van het elftal alleen maar te zijn toegenomen, ook dankzij de terugkeer van verloren zoon Ryan Babel die de balans in het elftal heeft versterkt. Wat al na zeven wedstrijden opvalt en doet vermoeden dat Ajax gaande het seizoen alleen maar aan kracht zal winnen. Hoewel PSV ook versterkt is, lijkt het dit jaar nog niet competitief genoeg om de landstitel op te kunnen eisen, met haar te zwakke verdediging en een te grote mentale wisselvalligheid die met name in uitwedstrijden tot uidrukking komt. Waarmee de Achilleshiel van PSV is genoemd, die de belemmering vormt voor een succesvolle greep naar het landskampioenschap ondanks de onmiskenbare kwaliteiten die in haar voetbal schuil gaan. FC Twente legt het tegen deze twee concurrenten echt af omdat het geen eigen en authentieke speelstijl heeft en veel meer voetbalt naar de aard van de tegenstander. Waardoor het om de zoveel tijd door de mand moet vallen en dus punten verspeelt, per saldo meer dan PSV en nog meer dan Ajax, dat daarom ook dit seizoen als kampioen zal afsluiten. Iets anders valt er wat mij betreft van het plussen en minnen na de eerste zeven speelrondes niet te maken. Maar mijn menig geef ik uiteraard graag voor een betere.
robschimmert 