Is het toegestaan om je have en goed met alle middelen te verdedigen? Dat is de hernieuwde vraag in het publieke debat dat in het Nederland van nu om de zoveel tijd schijnt te moeten opduiken. Nog simpeler geformuleerd. Mag je iemand die zich wederrechterlijk en tegen jouw wil toegang heeft verschaft tot jouw woning op alle mogelijke manieren daaruit verdrijven, ook als die inbreker dat met de dood moet bekopen? Het lijkt allemaal betrekkelijk eenvoudig als je links en rechts je oor te luister legt. Want natuurlijk moet dat mogen en kunnen, krijg je meteen te horen, waarbij die mening en dat oordeel extra snel is gevormd dankzij de haast waarmee een staatssecretaris zich ook over die kwestie heeft uitgesproken. Door niks en niemand gehinderd, omdat hij immers met uitvoerende macht is bekleed, wist de betreffende bewindsman Fred Teeven als de weerlicht wat hij er van vond en bediende daarmee de Telegraaf, de onderbuik van de samenleving en de publieke opinie razendsnel op haar wenken. Niet dat er nog afgewogen moest worden of sprake was van voors en tegens.
Welnee. Wat hem betreft was het zonneklaar en maakte hij zich graag breed met zijn voor de hand liggende mening zonder zich nog rekenschap te geven van zijn positie waarin bij uitstek terughoudendheid wordt gevraagd, temeer omdat de betreffende aangelegenheid die de aanleiding is tot de hele discussie nog altijd onderwerp vormt van onderzoek door het Openbaar Ministerie, de instantie waarvan die Teeven de bijna hoogste baas is. Reden waarom hij gewoon zijn mond had moeten en zich had moeten bedenken dat ook hier zelfs het recht zijn loop dient te hebben omdat dat nu eenmaal geen ruimte laat voor het plegen van eigen richting, hoe begrijpelijk dat ook in bepaalde omstandigheden kan zijn, bijvoorbeeld als er sprake is van het zich te weer stellen tegen inbraak of geweld. Ook dan dient de maat gehouden te worden en dient een eventueel verweer in verhouding te zijn met de omstandigheden waarin men als slachtoffer is komen te verkeren. Zo is dat afgesproken in de rechtsstaat die Nederland is en dat had die Teeven, juist hij, behoren te beseffen toen hij zijn boude mening verkondigde en zo olie op het vuur gooide, waar hij dat gezien zijn verantwoordelijkheid juist op de golven had moeten doen.
robschimmert 
Teeven weet gewoon beter, en dit is een compleet onverantwoord populistisch praatje van hem. God beware je als je in dit land voor de rechtbank komt, waar types als een Fred Teeven of Raymond de Roon gewoon officier van justitie kunnen worden, maar het OM te schijterig is om een Wilders of Hero Brinkman te vervolgen, tenzij ze ertoe gedwongen worden.
Hier heb ik me ook VRESELIJK aan geërgerd. Ook aan de discussie erover met Joost Eerdmans in PenW gisterenavond, die de onderbuik nog ‘ns dunnetjes overdeed en m.i. weinig weerwoord kreeg.
Het deed me denken aan de quote “All that is necessary for the triumph of evil is that good men do nothing.” ‘We’ beginnen dingen te accepteren die ‘we’ 10, 20 jaar geleden niet voor mogelijk hadden gehouden.
Ik zou in elk geval NOOIT een moord op m’n geweten willen hebben die gemotiveerd was uit ‘het behoud van een paar spulletjes.’ Je verwoest het leven van die ander, van jezelf, (reken maar dat dat psychische last betekent,) van zijn naasten. En waarvoor? Voor wat rottige spulletjes of een paar vogels. Het staat niet in verhouding en is het TOTAAL niet waard.
Maar niemand die dat bepleit, integendeel, worden we weer vergiftigd met die ziekte van de Telegraaf en Fred Teeven.
WAT is er voor nodig om deze ontwikkeling te keren?
Nou hoorde ik een hoogleraar op de radio over dit onderwerp (eentje die ook gespecialiseerd was in deze kwestie) die beweerde toch dat wat Teeven zei ook gewoon in de wet staat. Dus dat je met een honkbalknuppel je goederen mag verdedigen. En dat de rechter uiteindelijk bepaalt of je te ver bent gegaan.
Ja, precies. En Teeven schijnt ooit de wet te hebben willen aanpassen op dit punt, maar …geen wetsvoorstel te hebben ingediend. Interessante vraag waar hij het dan eigenlijk over heeft: is zijn indirecte boodschap dan misschien dat “al die linkse rechters” (zoals zijn telegraafvriendjes vaak plegen te roepen) te snel beweren dat iemand te ver gegaan is. Zo ja, is moord (een dode inbreker) dan tegenwoordig niet meer te ver.
ik vrees dat ik teveel boeken in m’n leven gelezen heb waaruit blijkt waartoe de mensheid in staat is ;-} (Vandaar dat ik de vraagtekens ook maar weggelaten heb in m’n hiervoor vragen 😉 😉
Wat jij zegt Jolie, is volledig waar. Je wilt niet een dode op je geweten hebben. En aan de andere kant, inbrekersrisico, je kunt ook doodgeschoten worden door de politie tijdens een inbraak. Ik heb wel eens schokkerende dingen gehoord dan dit. Komt er natuurlijk altijd weer bij kijken wat voor soort inbreker we het over hebben. Is het een inbreker die te lui is om te werken, of is het er een die steelt voor zijn bloedjes van kinderen? Nee, beter is het ze een flinke trap in hun ballen te geven en het daarbij te laten.
Waar ik het niet mee eens ben is de hype die onstaat. Alsof die woorden van Teeven de kijk van de Nederlander gaan veranderen en dat voortaan iedereen inbrekers doodslaat. Nee natuurlijk niet. Dat is wel linkse propaganda, denk ik.
Ha Mack, ja, daar heb ik even de rest van de middag over nagedacht… 🙂 Het gaat er m.i. niet over met welk ànder risico of ànder ergs het vergelijkbaar is.
Wel lijkt Teeven (als dem. staatssecretaris en ex-officier van justitie) de indruk te willen wekken dat “eigen rechter spelen prima en geoorloofd is.” Dàt kan m.i. inderdaad, zoals je samenvat, de kijk en het gedrag van de Nederlander gaan veranderen en het lijkt me geen ‘linkse propaganda’ daartegen te waarschuwen 😉 Tenzij je natuurlijk zegt dat ‘links’ synoniem is voor ‘beschaafd’. En ‘rechts’ voor ….. 😉 😉 Grunberg had daarover vandaag een erg leuke voetnootcolumn in de VK: http://krant.volkskrant.nl/ipaper-online/print/article/8002/16428/NL/1251563
Als er in mijn huis ’s nachts een inbreker zou komt, dan handel ik zonder aan Teeven te denken hoor. Mijn broer heeft er wel eens een in de huiskamer gehad. De vogels gingen tekeer en hij liep met zijn slaperige kop naar de huiskamer om ze stil te krijgen. Staat er ineens zo’n in het zwart geklede slangemens in zijn kamer die alles liet vallen en op de vlucht sloeg. Langs de regenpijp naar beneden en weg was-ie. De gewaarschuwde politie kreeg hem ook niet meer te pakken. Hij heeft nog maandenlang onrustig geslapen, en hij is nog wat groter en breder dan ik. Een inbreker denkt er ook niet bij na wat hij je (of je gezin) aandoet. Als je op dat moment handelt, kan het natuurlijk heel anders uitpakken dan wat achteraf je bedoeling was. Er was ook een keer een inbreker die later aangifte deed omdat hij mishandeld was door de bewoner. Ik vind dat raar. Als ik zou inbreken en ik werd mishandeld dan is dat mijn verdiende loon. Doden, dat gaat uiteraard veel te ver. Ik denk dat geen zinnig mens dat op zijn geweten wil hebben.
Ik kan die VK link niet openen helaas.
Huh @Jolie ze, die inbreker, weet dat ie van mijn spullen moet afblijven, uit mijn huis moet blijven als hij om die reden mij bezoekt. Dat is toch duidelijk en een ongeschreven wet. Het zou een mooie boel worden als iedere noodlijdende maar op rooftocht gaat in andermans huizen. En gezien de recesie komen er steeds meer noodlijdenden dus maak je borst maar nat.
@Mack dat is precies wat rechters doen, de vraag met wat voor een soort inbreker hebben we hier te maken. Over de terrorist of de moordenaar zijn ze het vrij snel eens, terwijl het feitelijk gaat over overtreding van eenzelfde soort, deze dingen zijn namelijk verboden te doen.
Is er wel eens bij je ingebroken en ken je het trauma van slachtoffers die ook in de rechtsgang een vergeten groet is ?
Hallo @ikke, a) we hebben het over ‘proportionaliteit’ en over ‘eigen rechter spelen.’
Het is trouwens b) geen “ongeschreven wet” dat je van andermans spullen moet afblijven. Was het wèrkelijk een ongeschreven wet, dan was het ook begrijpelijker dat mensen inbrekers wurgen of doodslaan.
En c) niet elke noodlijdende gaat meteen op strooptocht, het is nogal cru om armoe meteen aan gewetenloosheid te koppelen 😉
Tenslotte d) is je laatste vraag aan mij gericht?
We hebben het niet over eigen rechter spelen. We hebben het over particulier initiatief iemand te weren uit je leef en woongebied waarin die wederrechtelijk is doorgedrongen. De persoon heeft zich met geweld toegang verschaft, in ieder geval stond de voordeur niet uitnodigend open.
Degene zal in ieder geval geen goede bedoelingen hebben en je mag er bij de tegenwoordige gewelddadige roofovervallen van uitgaan dat ze het op jou, in persoon, gemund kunnen hebben en je letsel willen toebrengen. Als je die iemand bijvoorbeeld met een honkbalknuppel neerslaat omdat je z’n bedoelingen niet kent hoeft dat helemaal niet de bedoeling te hebben iemand te willen doden, je wilt hem gevechtstechnisch uitschakelen. Als zo iemand dan het loodje legt zou ik spreken van een beroepsrisco inderdaad. Niemand heeft hem gevraagd bij je in te breken.
Het nieuws zal je dan ontgaan zijn er is een recesie gaande, de mensen hebben weinig geld te besteden en het nieuws dat roofovervallen op voornamelijk weerloze mensen hand over hand toeneemt. Uiteraard gaat niet elke noodlijdende op strooptocht, maar een kat in nood, zo luis het spreekwoord, maakt rare sprongen.
Inderdaad is er wel eens bij je ingebroken ? Het is ontluisterend dat een jou bekende plek overhoop gehaald wordt. Mensen kunnen daar jarenlang erg veel last van ondervinden. Daarbij zijn ze slachtoffer terwijl de meeste aandacht in de rechtspraak is weggelegd voor de dader.
Het zal allemaal best waar zijn, maar ons rechtstelsel kent natuurlijk het begrip ‘noodweer’ dat altijd gerechtvaardigd is, maar steeds proportioneel dient te zijn, zulks ter beoordeling van de onafhankelijke rechter. Zou de idee van Teeven gevolgd worden, dan duurt het niet lang meer of we komen angstig dicht in de buurt van ‘oog om oog, tand om tand’. En ik denk dat we dat toch niet moeten willen, nog afgezien van het feit – en dat herhaal ik nog maar eens – dat een minister of andere publieke ambtsdrager zijn mond moet houden zolag zaken onder de rechter zijn of in onderzoek bij het Openbaar Ministeriem, waarvan hij nota bene de baas is.
Ik heb geen enkel benul van mijn kracht, daarbij hoe hard komt een honkbalknuppel aan en is het dat ik zonder mijn intentie wel z’n schedeldak breek als hij een buitenproportioneel dunne hersenpan heeft.
Wat is hier proportioneel ? Wanneer iemand buiten gevecht is gesteld is het gedaan.
Voor Jolie ter kennisname.
http://www.gelderlander.nl/voorpagina/devallei/11781734/Dit-jaar-golf-aan-inbraken-in-Rhenen.ece
Is het een coureursrisico als je de dood vindt op een circuit? Ik denk het wel. Neemt niet weg dat het dan minder erg is.
Dat zeg ik niet goed volgens mij. Het neemt niet weg dat het dan net zo erg is moet het zijn. Ik bedoel dus, dat het dan ook erg is, ondanks het genomen risico.
http://www.nu.nl/buitenland/2921503/vader-ziet-zoon-inbreker-en-doodt-hem-.html
En dit dan? Net goed voor de vader? Lijkt me niet. Wat moeilijk allemaal.
Jouw twijfel en jouw zoeken naar antwoorden in deze netelige kwestie getuigt van meer stijl dan die volmondige en vooral luid uitgesproken zekerheid van Teeven. Ik denk dat jij de echte beschaving vertegenwoordigt.
Ik denk dat mensen die met zekerheid zulke stevige uitspraken doen (Teeven, Wilders) zich niet kunnen verdiepen in een individu, alleen in de gemiddelde groep. Mijn vorige baas had ook altijd zijn oordeel klaar en wist voor elk wereldprobleem direct een oplossing. Het klinkt wel stoer, maar stel nu eens dat Teeven’s zoon gaat inbreken en met een knuppel doodgeslagen wordt. Dat bedoel ik. Dan klinkt het ineens wel heel cru. Terwijl er, vind ik, wel degelijk een kern van waarheid in zijn uitspraak zit. Het lijkt me toch op zijn minst een verzachtende omstandigheid. Ik ben hier nog lang niet uit. Er loopt ergens een grens tussen efficientie en barmhartigheid. Maar waar?
Wanneer mijn zoon bij een inbraakactie het leven laat denk ik er nog net zo over. Ik zal het verschrikkelijk vinden dat hij overleden is, maar hij heeft daar niets te zoeken, hij is niet gedwongen in te breken.
Dat vraag ik me af. Zou je dan niet denken: “waarom moest hij nu net bij die bruut inbreken?” Sommige gebeurtenissen hebben zo’n impact dat je onmogelijk van te voren weet hoe je er later emotioneel op reageert. Natuurlijk had hij daar niks te zoeken. Maar liever had je gehad dat hij door de politie was opgepakt om zo een tweede kans te krijgen. Zo vind ik ook altijd een lastige zaak als een Nederlander wegens drugsbezit in Singapore ter dood wordt veroordeeld, terwijl hij voor het zelfde vergrijp in Nederland een lichte straf krijgt.
Ik heb mijn kinderen geleerd dat hun daden gevolgen hebben die ze maar hebben te dragen. Mijn kinderen zijn vaak in Maleisië en in het begin dacht ik wél als er nou maar niemand drugs in hun bagage verstopt waardoor ze opgepakt worden. Maar ze kennen het risico en letten daar zelf zoveel als mogelijk op. Het is een behoorlijk risico idd om naar een land als Maleisië te gaan, ik heb het er niet zo op.
@ Ikke:
Al gaat mijn kind in de fout, het blijft een kind en dan wil je dus niet dat zoiets gebeurt. Waarmee het ver van mij is om mij er als vader dan zo af te maken zoals jij dat doet. Het klinkt bijna als een ‘Pech gehad’ en ‘Dat hoor je niet te doen’ waarmee de zaak voor je afgehandeld lijkt. Iets anders kan ik niet met jouw reaktie.
Eigenlijk ken ik mijn kinderen goed genoeg om te weten dat ze dat niet doen en als ze het wel zouden doen zou ik denken ‘oké dan dat risico heb je kennelijk willen nemen en het heeft je getroffen, jammer voor je’. We hebben elkaar altijd gewezen op de consequenties van ons gedrag, toen ik rookte werd er tegen mij gezegd je hebt kans op longkanker en straks niet zeuren als je dood gaat.