Vormen van regiobranding

Het is alsof de duvel ermee speelde. Het afgelopen weekend hebben we kennis kunnen maken met twee wel heel uiteenlopende, om niet te zeggen tegengestelde, vormen van regiobranding, met dien verstande dat een ervan wel erg onbedoeld was, maar mogelijk het effekt heeft dat de plek waar het allemaal plaats greep toch nadrukkelijk op de kaart werd gezet. Alle ogen werden via de media gericht op twee Nederlandse plaatsen, die aldus uitgesproken in de belangstelling kwamen te staan. Allereerst Valkenburg aan de Geul dat het Wereldkampioenschap Wielrennen in huis had gehaald, ter meerdere eer en glorie van de sport zelf, maar nog meer om zelf in de kijker te komen, het liefst over de hele wereld. Met als enige doel om zoveel mogelijk toeristen te trekken en de komende jaren nog meer euro’s dan nu in het laatje te krijgen. Wat zonder twijfel zal lukken gezien de fraaie beelden die van de koersen en de omgeving waarin ze werden gehouden, over de wereld zijn gegaan. Maar tegelijkertijd bleek er ook een heel andere weg te zijn om de aandacht van de wereldpers te trekken. Dat leerde de verslaggeving over het mislukte Facebook – feestje en de daaropvolgende rellen in Haren die dagenlang het landelijk nieuws beheersten en in elk geval gedurende de zaterdag verbazing en belangstelling opriepen op zoveel plaatsen in de wereld.

Met als gevolg dat dat stille, wat suffige en vooral nette Haren bij de stad Groningen ook opeens in de picture kwam en zich van zijn status van muurbloem en vergeten schoonheid mocht ontdoen. Dat mooie villadorp kon zich door alle geweld en rellen plotseling de status van underdog aanmeten en zonder twijfel op ramptoerisme op de korte termijn rekenen. In hoeverre dat verder beklijft en een toenemend bezoek van toeristen op wat langere termijn tot gevolg heeft, zal de tijd zeker leren. Zoals het dan ook interessant wordt om de stijgingen in bezoekersaantallen aan Valkenburg en Haren te meten waarna op langere termijn konklusies zijn te trekken over de strategie die het meest gewenst en effectief is om de komst van toeristen en dagjesmensen te doen stijgen. Misschien blijkt dan wel dat de overlast van wat plunderen en een paar branden te prefereren valt boven de hinder die een plaats ondervindt van een week in zichzelf opgesloten zijn omdat het zo nodig een WK wielrennen moet organiseren. En wordt zo duidelijk dat toerismebeleid ook een kwestie van keuzes maken is, hele heldere en ook gedurfde, waarvan de gevolgen voor lief genomen moeten worden, omdat het per saldo zoveel opbrengt….

Advertentie