Zo een keer in de zoveel jaar gaan wij nog wel eens naar een bioscoop. Our home is our castle, dat we dan voor een bezoek aan een film willen verlaten als het aanprijzingen en loftuitingen om ons heeft geregend, als ons bij herhaling op het hart is gedrukt om die of die film vooral te gaan zien. Zo’n gelegenheid deed zich gisteren dus voor toen wij in de vroege vrijdagavond naar Foroxity in Sittard togen om daar de Franse succesfilm “Intouchables” te gaan zien. En opnieuw is die hernieuwde kennismaking met het bioscoopwezen ons bevallen, zoals wij ook stomverbaasd erover waren dat zoveel mensen op dat tijdstip hun weg wisten te vinden naar dit complex dat halverwege Sittard en 
Geleen ligt, ergens in the middel of nowhere. Maar dat verder terzijde omdat voor ons toch de hoofdzaak bestond in de door ons te bezoeken film, die hoewel qua verhaal in feite een niemendal toch gekenschetst kan worden als aandoenlijk en aanstekelijk, waaruit tegelijk het kolossale succes ervan te verklaren is.
Het is wat je noemt een feelgood-movie die laat zien dat uitersten elkaar inderdaad kunnen raken en een leven perspectief en inhoud kunnen geven, juist door dat kontakt tussen wereldbeelden en leefwerelden die zich normaliter zo oneindig ver van elkaar plegen af te spelen. Dat is de crux van “Intouchables” dat de ontmoeting beschrijft tussen een steenrijke, zwaar gehandicapte zakenman en een kansloze kleurling uit de banlieue van Parijs, welke laatste met zijn levenservaring van de straat de miljonair leert emotionele blokkades en aangeleerde remmingen te overwinnen om zo ondanks zijn beperkingen het leven te leven zoals hij dat ten diepste zou willen. Als dat verbeeld wordt met fraai acteerwerk, lekkere muziek en de best denkbare fotografie, dan krijg je dus een film van deze klasse, welke helemaal doel treft en zijn gewicht bij de kijker krijgt als voor de aftiteling blijkt dat het verhaal ontleend is aan een ware geschiedenis van twee personen die vervolgens in beeld worden gebracht en daarmee deze film kompleet en een bezoek eraan meer dan waard maken.
Helemaal mee eens, een heerlijke film. Wij gaan ook zelden of nooit naar de bioscoop, een maand of twee geleden weer eens naar Intouchables, maar dit was een voltreffer.
Ik schat dat ons laatste bioscoopbezoek zo’n jaar of negen geleden plaatsvond.
Ik zet hem meteen in de agenda.