Met gemengde gevoelens

Met gemengde gevoelens zette ik vannacht om half drie mijn televisie uit zonder dat ik toen al precies wist hoe de eindstand van de verkiezingen was. Dat schijnt niet meer mogelijk te zijn met een normaal verkiezingsavondje, zoals we dat tot voor een aantal jaren nog kenden. Zal wel bij de 24 – uurs – economie horen, met die sluiting van de stembussen pas om negen uur ’s avonds. Waardoor twee uur later, aan het eind van de avond van de hardwerkende mensen, pas 0,5% van de stemmen geteld was. Kan het nog gekker, kun je haast zeggen. Wat dat met professionaliteit te maken heeft mag men mij proberen uit te leggen. Het is in ieder geval niet bevorderlijk voor je humeur, merkte ik, terwijl dat toch met het vorderen der uren al meer en meer onder druk kwam te staan ondanks het eclatante resultaat van Diederik Samsom en zijn partij. Want het plezier dat ik daarom had, werd mij dus vergald door het slappe tempo waarmee de resultaten verschenen, maar nog meer door het triomfalisme van de VVD. En dan had ik beslist geen last ervan dat het opnieuw de grootste partij was geworden of dat het royale zetelwinst boekte. Dat kan gebeuren en is all in the game.

Maar de toon die eromheen werd aangeslagen, stuitte mij des te meer tegen de borst. De uitleg als zou de winst een massieve steun voor het gevoerde regeringsbeleid betekenen, was die vorm van borstklopperij die buiten elke realiteit stond, juist omdat werd voorbijgegaan aan de winst van de PvdA, de grootste criticaster van datzelfde beleid en pleitbezorger van een serieus alternatief. Daar werd door de liberale praalhanzen met geen woord over gerept. Het leek alsof het bestaan ervan werd ontkend. En dan kan het best zijn dat dat al bij het machtsspel hoort dat dan nu zou moeten ontbranden in en rond de formatie van een nieuw kabinet. Maar toevallig heb ik daar als kiezer geen enkele boodschap aan en misschien wil ik die trucs en streken wel helemaal niet zien en horen en sta ik erop dat er zo snel als maar mogelijk is een nieuw kabinet van de twee grote winnaars aantreedt dat er voor zorgt dat alles in Nederland weer op zijn pootjes terecht komt. Vandaar mijn lichte ontgoocheling en wat bezwaard gemoed welke dwars door mijn hoop en optimisme speelden en daarmee voor die gemengde gevoelens zorgden waar een verkiezingsavond wat mij betreft niet in hoort te eindigen.