Zo vreemd is het niet dat Groen Links steeds verder wegzakt in de kiezersgunst. In die partij gaat immers alles verkeerd dat er verkeerd kan gaan, terwijl ieder die een prominente rol vervult, fout doet wat er ook maar fout kan worden gedaan. Murphy heeft zo diep zijn sporen in de gelederen van die partij achtergelaten dat het er veel op lijkt alsof men niet anders kan dan blunders begaan en de plank mis slaan. Van bijna historische betekenis is wat dat betreft de finaal mislukte gooi geweest die Tofik Dibi deed naar het partijleiderschap annex de positie van lijsttrekker. Waarmee de neergang van Groen Links werd ingezet en nog extra dynamiek kreeg door de volstrekt foutieve gok om vol overgave aan de totstandkoming van het Kunduz – akkoord mee te werken. Omdat de macht kennelijk zo aangenaam rook en smaakte, waardoor elk principe voor de gelegenheid overboord werd gegooid, maar tegelijk iedere vorm van koers verloren ging. Elk houvast was namelijk daardoor verdwenen, met als gevolg een club die nu dus driftig op zoek is naar zichzelf en het gewoon niet meer weet, behalve dan dat men ondanks zichzelf nog alleen maar kans ziet om dat aloude beeld, dat sfeertje dat rond Groen Links hangt, bij gebrek aan beter of anders te bevestigen.
En wat zien we dan precies resteren? Die partij die zo typisch en duidelijk geworteld is in de Amsterdamse grachtengordel, met het meeste gevoel voor onrecht zolang het niet tot al te veel verplicht omdat daarmee het persoonlijk geluk, het eigen luxebestaan wel eens ernstig op de tocht zou kunnen komen te staan. En waar werd dat beeld treffender en duidelijker opgeroepen dan door die foto die gisteren van Jolande Sap werd gemaakt op het moment dat zij zich voorbereidde op het lijsttrekkersdebat dat voor die avond was gepland? Onnozeler kon het bijna niet. Want welke politieke coryfee haalt het in zijn of haar hoofd om zich zo vlak voor de verkiezingen te laten fotograferen op het dakterras van een loft in het centrum van Amsterdam, thuis bij een van in dit geval haar medewerkers, te midden van alle daar breed uitgestalde luxe en met een royale barbecue op de achtergrond? Dan heb je er toch weinig van begrepen en snap je dus werkelijk niet hoe gevoeligheden bij kiezers liggen. En heb je al helemaal geen reden om op 12 september ’s avonds luid voor de microfoon te kwaken en te piepen dat je niet begrijpt waarom je opnieuw een oorwassing hebt opgelopen, want die dus volledig hebt verdiend.
robschimmert 
En het was zo’n fijne partij onder Rosenmöller.
Ten eerste is de naam nooit goed gekozen. GroenLinks (hoort aan elkaar als naam) is nooit links geweest in de oorsprokelijke betekenis als voor de arbeiders. Maar als een partij duidelijk is en haar punten verwezenlijkt, dan doet een naam er niet zo toe. De volgende echte fout kwam bij de aanstelling van Femke Halsema. Ze deed het best aardig, maar het werd vooral een partij die om haar draaide en dat is nooit goed. Zeker niet toen ze er mee stopte en mensen gingen verwachten dat de partij dan maar om Jolande Sap gaat draaien. Dat ging niet lukken, daar is ze de persoon niet voor. Na de keuze voor de Kunduz-politiemissie ging het met GL bergafwaarts. Die keuze pastte echt niet bij die partij met wortels in het pacifisme en communisme.
Wat Dibi veel later deed was niet handig, maar wel begrijpelijk. Hij wilde de partij nieuw leven inblazen, maar dat ging mis. Zonder dat incidentje was het volgens mij ook mis gegaan.
Best jammer omdat ik vind dat Nederland een goed progressieve en milieuvriendelijke partij nodig heeft en andere partijen zich niet echt in dat segment bewegen.
Zal Halsema een trol van AIVD of VVD geweest zijn, die deze partij van binnenuit de nek om heeft gedraaid? 🙂