Er staan ons tot 12 september nog zo’n vijf verkiezingsdebatten te wachten. Vijf avonden waarop we die hoofden nog eens extra uitgestald krijgen, die momenteel toch al niet van ons scherm zijn af te slaan. En dat allemaal om de zwevende kiezer op de wenken te bedienen, alsof die door alle verbale geweld en het louter vliegen afvangen ook maar een cent wijzer wordt en niet eerder last krijgt van massieve irritatie door al dat gepreek voor eigen parochie. Ik ben er in ieder geval helemaal klaar mee zonder ook maar een debat te hebben gezien, terwijl ik evenmin het plan heb om mijn tijd daaraan te besteden, ondanks dat ik even het gevoel had gekregen dat ik was gaan zweven en los was geraakt van mijn traditionele roots die zich toch bij de PvdA bevinden. Want een tijdlang had ik het met die partij gehad, met haar cultuur waarin de bestuurlijke arrogantie en de bijbehorende elite de boventoon konden krijgen met namen als Wolfsen, Herfkens, Hamer, Dijksma, Melkert en van die zakkenvullende bestuurders van woningbouwcorporaties, terwijl bij elk financieel schandaal wel weer de naam van een PvdA – coryfee opdook. Een verziekte club waar ik mij niet meer op mijn gemak bij voelde, te meer omdat een tragische figuur als Cohen daar ook weinig aan leek te kunnen doen, niet opgewassen bleek tegen de weerbarstigheid van de naar binnen gerichte wereld van die partij, die ook in de oppositie gedurende de afgelopen twee jaar tegen het meest rechtse kabinet van na de oorlog geen deuk in een pakje boter wist te schoppen.
Waardoor ik mij er dus niet meer bij thuis voelde, radicaliseerde en de aantrekkingskracht van een SP, die voor haar zaak stond, niet vrijblijvend en slechts met de mond politiek bedreef, te ervaren. Ze werd een geduchte concurrent voor mijn eerste en oude liefde die mij steeds meer in de steek begon te laten, tot het moment dat het er echt op aan kwam en de billen bloot moesten, dus lijsttrekkers de politiek van hun partij een stem en een gezicht moesten geven. En hoe aardig Emile Roemer ook is, hoezeer hij de toffe peer uithangt, daar bleek de SP voor mij toch een brug te ver, te meer omdat haar inhoudelijk geluid mij op een aantal punten ook niet kon bevallen. Welke twijfel uiteraard alleen maar versterkt werd en wordt door het tot nu toe glanzend optreden van Diederik Samsom, lijsttrekker van de PvdA, die zich met de dag nadrukkelijker presenteert als het enige geloofwaardige, om niet te zeggen geduchte, alternatief voor Rutte. Zijn verhaal bevalt, evenals zijn toon en vooral de uitstraling die hij met zich meedraagt en die hem zeker de allure van een minister – president bezorgen. Voeg daarbij datgene waarvoor hij staat en het mag duidelijk zijn dat ik langzaam, heel langzaam weer begin te landen op mijn oude plek en dat die verdere debatten daarom niet aan mij zijn besteed. Omdat ik, zoals de vlag er nu bij hangt, Nederland best aan Samsom durf toe te vertrouwen.
robschimmert 
Met een glimlach vol leedvermaak stel ik vast, dat zelfs een dikke 60-er gevoelig blijkt te zijn voor het “The voice of …….”- effect. Je blijkt iets te hebben gehoord, op je knop te hebben gekleund en snel je stoel omgedraaid te hebben. En met ik vermoed tranen in de ogen zag je daar een PvdA-leider.
Één zwaluw, Rob, één zwaluw………
Wees eens aardig tegen me en geef even aan rond welke tijd ik je gebruikelijke, want al meerdere keren geplaatste, log “der teleurgesteldheid” [zotheid ging me net te ver] kan verwachten?
Tot 12 september zal ik mij vast nog wel enkele malen melden om op 13 september mijn finale log over alweer een verkiezingsronde te publiceren. Zoveel weet ik dus zeker.
Don’t ever change the rules, Rob. Het was niet voor niets dat ik al op voorhand naar het log der teleurgesteldheid informeerde. Na jaren ken ik inmiddels jouw “rules”.
Ik had al het donkerbruine gevoel dat de PvdA voor jouw toch de enige goede oplossing is. Mij laten ze me te vaak in de steek. Wouter Bos deed mij even terugkeren, Cohen was het niet en nu, ik pas nog even.
Nou, dit vind ik nu een goede mening verpakt in een logje. Het is het stemmen vanuit het gevoel en vanuit het idealisme. Als ik Nederland zou moeten toevertrouwen aan Samsom zou ik gelijk in opstand komen en al het mogelijke doen om het te voorkomen, maar omdat ik weet dat hij ook nog een fatsoenlijke partij achter zich heeft, en de macht moet delen, vind ik het minder problematisch. Niet dat ik echt iets tegen Samsom heb, maar ik vind hem wel behoorlijk nikszeggend, weinig uitstraling en iets te blij met zijn positie. Maar momenteel zie ik weinig lijsttrekkers die uitstraling hebben. Roemer nog wel inderdaad, en Geert natuurlijk maar die willen we denk ik niet als premier. Kan het ook nog zo zijn dat ondanks dat De Jager niet verkiesbaar is, hij toch premier wordt? Minister kan wel, maar premier? Mag dat volgens de spelregels?
Alles mag, maar vind je Jan – Kees ook niet te blijig en te stralend?
Ik zeg niet dat hij dezelfde uitstraling als Bos heeft, maar ik vind zijn daadkracht (en ook toen hij staatsecrataris was) echt te bewonderen.
Dat is nou juist mijn probleem met hem. Hij straalt wel stoerheid uit, maar wat heeft hij n0u als minister precies weggezet en gerealiseerd? Ik zou het zo een, twee, drie niet weten.
Nou, je weet het wel, maar je vond het misschien niks. Lenteakkoord. En hij pakte de rijken met verborgen vermogens aan, dat vind ik pas klasse. Rijk mag je van mij zijn in Nederland, maar niet door geen belasting te betalen.
De Jager heeft gewoon voortgeborduurd op het beleid van Bos. Een beleid dat ook de VVD goed uitkwam, omdat het redelijk Paars was. En economisch gezien was er in mijn ogen het minste mis met het Paarse beleid van Kok en Zalm. Maar De Jager heeft daar in mijn visie weinig aan toegevoegd en echt gemold heeft hij het net zo min. Wat ie wel vreselijk onhandig deed, met Rutte, was de stoere opstelling naar metname Griekenland. Ik snap best dat je dat eens kan doen om beter te kunnen onderhandelen met Griekenland, maar eigenlijk heeft De Jager c.s. zichzelf compleet vastgeluld op de 3,0%. En dat is gewoon niet handig en niet verstandig. Er zijn voldoende economen binnen en buiten Nederland die donders goed weten dat mensen bangbezuinigen, zodat ze niets meer uitgeven en de economie nog verder onderuitgaat, meer dan onhandig is. Zelf verwacht ik dat de EU voor het eind van dit jaar de 3%-norm gaat wijzigen om de economie aan te jagen. En dan mogen wij vanwege de starre opstelling van De Jager natuurlijk niet aan mee doen.
Dat was niet star, dat was een gemaakte afspraak. Met een handtekening. Ik koop toch ook geen BMW en bel daarna de dealer dat ik hem niet kan betalen?
Een BMW???! Jij????
Ik heb altijd met bewondering naar BMW’s gekeken. Ik zou er zelf nooit een willen, maar dat neemt niet weg dat het op Porsche na het beste is wat uit Duitsland komt.
@Mack: Ik had die handtekening niet gezet en al helemaal niet voor een BMW. 🙂 Maar die vergelijking is ook een tikkie krom. 3% is een afspraak van een tekort op langere termijn dat je nooit 100% in de hand hebt zoals een vaste prijs voor een bavariaanse automotief.
Jahaa, het is een domme afspraak, maar ook aan domme afspraken moet je je houden. Het lijkt wel alsof er geen mensen van hun woord meer bestaan.