Met het vorderen der jaren en naarmate hij ouder wordt, vind ik hem een steeds enger mannetje worden dat er in toenemende mate behagen in lijkt te scheppen om in troebel water te vissen. Nog altijd kan ik mij, met het beeld van hem in zijn jongere jaren op mijn netvlies, niet voorstellen dat hij dat op eigen gezag en houtje doet, maar eerder daartoe ingefluisterd wordt door verkeerde vrinden die het alleen maar goed met zichzelf voor hebben en hem goed kunnen gebruiken om hun eigen duistere doelen te bereiken. Want vroeger, en dan praat ik misschien over tien jaar terug, was Mark Rutte nog een olijke gast, ook toen al met de lach aan zijn kont, maar een die voortdurend welgemeend was. Op rare of dubieuze gedachten viel hij nog niet te betrappen. Hij was de hardcore liberaal, die dat gedachtengoed van huis uit had meegekregen, met de vrijheid en de blijheid hoog in het vaandel en daaronder het woord verdraagzaamheid in grote letters geschreven. Met die blijmoedigheid in zijn hoofd en zijn hart kwam hij in aanraking met de politiek, met het bestuur en met de macht. Waarna het de verkeerde kant met hem is opgegaan. Macht corrumpeert immers, verslaaft, verdooft en smaakt altijd naar meer. Wat dan ook met Mark Rutte moet zijn gebeurd en vooral toen hij zal hebben gemerkt dat er voor hemzelf ook meer te halen was.
Dat wil zeggen toen hij steeds prominentere rollen te vervullen kreeg binnen de VVD, zijn partij. Vanaf dat moment is het met zijn gedachtengoed, althans zoals hij dat naar buiten bracht, bergafwaarts gegaan, steeds meer in de richting van het populisme, dus de kant op van de denkbeelden die lekker in de markt liggen, die het goed doen bij grote delen van de bevolking. En daarin lijkt hij nu tijdens de zojuist begonnen verkiezingscampagne het dieptepunt te hebben bereikt om zijn concurrenten in dat segment van het gesundenens Volksempfinden, van dat radicale conservatisme, Wilders en Roemer, de wind uit de zeilen te nemen. Omdat daar nu eenmaal veel stemmen te halen zijn en dus politieke macht te koop is. Dus steekt in zijn woorden opeens weer het linkse gevaar de kop op, hebben de socialisten het altijd gedaan, moet hij niet terug denken aan de barre tijden van het kabinet – den Uyl, hoeft Volkert van der G. niet te piekeren over een proefverlof en heeft hij de euroscepsis plotseling ook als een nieuwe inspiratiebron ontdekt. Zodat het bij de olijke liberaal die Mark Rutte ooit was, blijkbaar behoorlijk kan verkeren, omdat hij in no time een eng mannetje met van die rare gedachten werd, waaraan je niet moet denken dat hij weer onze eerste minister wordt.
robschimmert 
Ik zie op FB: eng mannetje, ik denk Rutte, en ja hoor, het is bingo.
Ik vond het altijd een eng mannetje. Een ADHD-ertje, die niet de eigenschappen heeft om een leider te zijn.
Maar, van der G, proefverlof? Is dat nu wel zo’n goed idee? Waarom zou je die wond openhalen? De man heeft nooit gesproken over zijn daad, laat hem dat eerst maar eens duidelijkheid geven en excuses aanbieden. Hij heeft wel zo goed als zeker de premier van Nederland vermoord.
Een hoeksteen van de rechtsstaat is rechtsgelijkheid. Waarom nu ineens een uitzondering gaan maken?
Omdat er voor hem al een uitzondering gemaakt is denk ik. Levenslang voor een moord?
Oh nee, dat was die ander. Hij had 17 jaar.
Nou ja, kennelijk zit de gevangenis toch al vol uitzonderingen.
Wat ik bedoel te zeggen, als iedereen dan gelijk is, was Pim Fortyun ook gelijk en had van der G, geen 17 jaar hoeven krijgen. De meesten lopen toch immers na een jaar of zes weer weg?
Voor mij heeft dit vooral te maken met engemannetjesmakers. Die vind je ook op de achtergrond in de VVD. Soms heeft een politicus het al in zich om een eng mannetje te zijn, zoals Wiegel, Bosma en Van Baalen of eng vrouwtje Verdonk. Maar bij Rutte is het er langzaam ingepraat. Vanuit de achtergrond krijgt hij ‘tips’ om beter en duidelijker over te komen en in zijn geval te ver-engen. Bij Wilders is dat ook gebeurd. Zat jaren braaf in de achterste bankjes van de VVD en opeens trad hij met enge oneliners op de voorgrond. In veel gevallen is het zoontje van Wibo van der Linden bij deze figuren gesignaleerd.
Maar je ziet het nu ook gebeuren met Samsom. Een detaillistische gedreven ADHD’er die in de laatste weken op een of ander ‘medicijn’ zit waardoor hij rustig op TV over komt. Ook hier zullen mannetjesmakers gezegd hebben dat hij geen kans maakt als ie zo druk en betweterig blijft doen. Gevolg is wel dat ie zo anders aan het worden is dat je je afvraagt of hij nog wel zichzelf is. Ofwel als ze van Diederick een Martijn Van Dam-kloon maken, waarom dan niet meteen voor die Martijn gekozen als lijsttrekker?
Ik denk dat ze Diederik hebben ingepraat om Wouter Bos na te doen. Dat was nog eens een politicus in mijn ogen. Die had “het” van nature. Samson, ben ik met je eens, heeft inderdaad iets glads, alsof ook hij gevoelig is voor status en macht, en inderdaad, nu deze slappe Wouter Bos imitatie. Zichzelf zijn, zoals Wilders en Roemer dat goed kunnen, is weinigen gegeven.