Het mogelijke aanstaand vertrek van Theo Janssen bij Ajax – of zou het inmiddels al definitief beklonken zijn – brengt de nodige, en vooral gemengde gevoelens bij mij teweeg. Op de eerste plaats vind ik het gewoon doodzonde dat hij zijn weg naar Vitesse zoekt, omdat hij met zijn geweldige traptechniek en zijn gevoel voor en precisie in passing absoluut een toegevoegde waarde te bieden had en heeft voor de Amsterdamse kampioen die hij daarmee ook nog van dienst had kunnen zijn tijdens de wedstrijden in de Champions League. Daarnaast was hij een karakteristiek figuur met zoveel eigenheid dat hij een elftal daarmee smoel wist te geven, en niet alleen op voetbaltechnisch gebied, maar bijvoorbeeld ook bijdroeg aan de spelbeleving met zijn Pietje Bell – achtige manier van optreden. Dat beeld riep hij vaker op en droeg hij ook over op zijn teamgenoten. Althans zo kwam dat op mij over en maakte het plezier van het kijken naar het voetbal van Ajax alleen maar groter. Garant als Janssen daarin dus stond voor verrassingen. Vandaar dat zijn vetrek te betreuren is. Omdat daarmee een stuk emotie uit de Arena verdwijnt.
En je bent haast geneigd om te denken dat het precies dat gevoel bij Theo Janssen is geweest dat hem tot dit besluit heeft gevoerd. Omdat hij niet meer zeker was van een basisplaats en zich opeens gesteld zag voor de noodzaak om voor die plek in de hoofdmacht te moeten strijden. Wat mogelijkerwijs een te grote wissel is geweest die er werd getrokken op een bij hem aanwezige zelftwijfel die hem vermoedelijk ook heeft belet om het met al zijn talenten ooit in het buitenland te zoeken. Zou hij daarom het liefst altijd dicht bij huis, bij zijn Arnhem zijn gebleven? Omdat dat de enige plek was die hem zekerheid en veiligheid bood. Gaat hij daarom terug naar zijn oude en enige liefde Vitesse? Niet omdat hij die ouderwetse clubvoetballer is, maar omdat hij zich daar, zo dichtbij huis, nog alleen maar op zijn gemak kan voelen. Niks mis mee en moet uiteraard kunnen, deze kwetsbaarheid. Maar misschien had die bij Ajax toch wel die plek moeten kunnen krijgen die Theo Janssen vanwege zijn voetbalcapaciteiten verdient. Vandaar dat ik hem met lede ogen en gemengde gevoelens zie gaan. Want dat beetje authenticiteit kan men in de Amsterdamse Arena maar al te goed gebruiken.
Hier zeggen ze ‘de (terug-)komst van Theo’ š