Omdat ik er driftig naar had uitgekeken na alle lof die ik links en rechts in diverse media was tegengekomen, waardoor mijn verwachtingen danig hoog waren gespannen, is er alle reden toe om nu de serie ‘The Killing’ op Nederland 2 halverwege is, een tussenbalans op te maken. Viel het allemaal mee of blijkt het uiteindelijk een kat in de zak te zijn die met veel poeha vooraf is verkocht? Ik kan er klip en klaar over zijn. De afleveringen ervan, vijftien in totaal, werden de afgelopen drie weken steeds in de late avond op iedere werkdag uitgezonden, van kwart voor elf tot kwart voor twaalf. Dus de afgelopen twee weken gelijktijdig met de talkshow van Mart Smeets uit Londen, waar ik dus geen minuut van heb gezien. Misschien is dat al veelbetekenend genoeg. Want deze Deense serie heeft mij inderdaad volledig ingepakt en niet alleen door de fascinerende en tegelijk spannende verhaallijn, die voortdurend ook weer vertakt en boeiende zijsprongen maakt, maar niet minder om het werkelijk imponerende acteerwerk en de fraaie, sfeervolle fotografie, die het hele verhaal alleen maar meer kracht geeft. In de kern is het een politieserie, maar dan in de beste Scandinavische traditie waarin het er niet alleen om gaat om een misdaad op te lossen en om de dader te vinden.
Op zijn minst zoveel aandacht wordt er geschonken aan alle zaken en bijzaken die met zo’n misdaad, in dit geval een moord, te maken hebben. Zo wordt het lijden van de achterblijvende familie deel van het verhaal en worden de maatschappelijke, en meer in het bijzonder de bestuurlijke en politieke implicaties belicht, ook omdat er lijnen gelegd blijken te kunnen worden naar het stadhuis van Kopenhagen, naar de zittende elite daar. Natuurlijk voert het te ver om de hele geschiedenis hier breed uit te meten en het zou bovendien niet helpen om op basis daarvan nog halverwege de rit in deze serie aan te haken. Waarvan het, vind ik, gerust doodzonde genoemd mag worden als men die heeft gemist omdat ze wat mij betreft al een televisie-gebeurtenis is van dezelfde orde en grootte is als destijds voor mij de series ‘Heimat’, ‘The Singing detective’ en ‘Twin peaks’ waren, bij welke ik mij ook steeds op elke volgende aflevering verheugde. Dat overkomt mij dus opnieuw bij ‘The Killing’ waarvan ik – dat weet ik nu al zeker – de DVD – versie zeker zal aanschaffen omdat de hele serie wat mij betreft het voor de tweede maal aanzien meer dan waard is. Jammer voor al diegenen die haar tot nu toe gemist hebben. Een troost des te meer voor hen dat er dus nog altijd een DVD ervan is.
robschimmert 
We zagen vanavond de twee eerste afleveringen. Nu houden we ons in, de derde doen we later deze week (en dan zal de vierde er wel direct achteraan gaan).
Wij volgen de serie ook. Vrijdagavond misten we en hebben toen via internet zaterdag de gemiste aflevering bekeken. Daar las ik ook dat er in totaal 20 afleveringen zijn, tot en met vrijdag, en dat maandag een nieuwe serie van 10 begint, weer met dezelfde twee inspecteurs maar met een nieuw verhaal. We kunnen dus nog even voort.
Of mijn reactie is in de spambox beland, of ik heb op een verkeerde knop gedrukt …
Wij kijken ook met plezier naar deze serie. Vrijdagavond konden we niet en we keken deze aflevering zaterdag terug via internet. Daar las ik dat deze serie uit 20 afleveringen bestaat en nog tot en met vrijdag loopt. Daarna, maandag, begint een nieuwe serie van 10 afleveringen, met dezelfde inspecteurs met een nieuw verhaal.
Wat vond je dan van Millenium?
Die trilogie heb ik niet gelezen. Maar ik ben in zeventiger jaren verslingerd geraakt aan het genre door de verhalen van Sjowall en Wahloo over de belevenissen van inspecteur Beck.
Ik heb het ook niet gelezen. Ik raak al snel het spoor bijster tussen alle personages. Ik heb de serie gezien, dan snap ik er ook niet veel van, maar in ieder geval meer door de uitbeelding.