Omdat inmiddels wel alle superlatieven opgesoupeerd zijn om turner Epke Zonderland de hemel in te prijzen, houd ik mij liever bij de feiten die eigenlijk al volstaan om het uitzonderlijk karakter van zijn prestatie te kunnen duiden. Want blijkbaar is men al vergeten dat het nogal wat voeten in de aarde heeft gehad voordat zijn deelname aan de Olympische Spelen vaststond. Zo hield de rechter op verzoek van turner Jeffrey Wammes de turnbond tegen om Zonderland al vroegtijdig voor de Spelen in te schrijven. Wammes voelde zich daardoor namelijk benadeeld en werd door de rechter in zoverre in het gelijk gesteld dat Zonderland eerst maar eens vormbehoud moest tonen tijdens grote wedstrijden in Cottbus, Maribor en Gent. Aan welke eis hij voldeed, waarna Epke door de Koninklijke Nederlandse Gymnastiek Unie ingeschreven mocht worden. Veel gedoe en vooral sores die zeker niet hebben bijgedragen tot een vlekkeloze voorbereiding. Een volgend obstakel op de weg naar het goud werd gevormd door het feit dat er tussen de kwalificatie voor de rekstokfinale en de finale zelf tien dagen lagen.
En dat kun je al helemaal geen ideale omstandigheid noemen als je zo lang op dat beslissende moment met haar hondsmoeilijke oefening met al haar risico’s moet wachten. Een uitermate ongelukkige programmering, waar trouwens alle medefinalisten aan de respektievelijke toestellen last van hadden. Ten slotte mag nog als extra bezwarende omstandigheid aangevoerd worden dat Epke als zesde aan de beurt was in zijn finale, dus nadat zijn grootste concurrenten al volgens kenners vlijmscherpe scores hadden neergezet. Ga er dan maar eens aan staan met je complexe en vooral risicovolle oefening, die uiteindelijk alles of niets kon opleveren. Met als de gelukkige uitkomst voor Epke Zonderland, dat alles, die gouden medaille waar hij dus zoveel jaren voor had gewerkt en die ons land na het goud van Anton Geesink in Tokio in 1964 wel de meest bijzondere gouden medaille in de vaderlandse Olympische geschiedenis heeft opgeleverd. Daarom gun ik Epke van harte een plek in mijn portret van de dag.