Dit is natuurlijk een van die krankzinnige verhalen die ik mijn lezer niet wil onthouden. Commentaar is verder overbodig, omdat de hele geschiedenis alleen maar een deuk van het schaterlachen kan opleveren:
Een klant van de Australische vliegtuigmaatschappij Qantas heeft een klacht ingediend, omdat hij naar eigen zeggen 15 uur lang aan de lijn heeft moeten hangen om zijn vlucht te bevestigen. De Amerikaan Andrew Kahn belde woensdagavond om 19.22 uur naar Qantas en gaf het de volgende ochtend om 11.01 uur op. Zijn telefoontje duurde dus 15 uur, 40 minuten en 1 seconde. “Na een uur of twee, drie was ik op een punt waarop ik dacht: Oké, ik ga dit uitzitten”, zegt hij tegen de Australische krant. Ondertussen kwam de Amerikaan de tijd door met internetten, een boek van 200 pagina’s uitlezen en slapen. Kahn was vastberaden om erachter te komen wat de medewerker precies bedoelde met de mededeling dat er zo snel mogelijk een manager aan de lijn zou komen. Qantas heeft de aanklacht twee keer onderzocht, maar geen bewijs gevonden voor het marathontelefoontje. De langste wachttijd die de luchtvaartmaatschappij vond, bedroeg 17 minuten, aldus een woordvoerder. Qantas heeft aangeboden de gemaakte telefoonkosten te vergoeden, maar dat aanbod heeft Kahn afgeslagen.
Tsja, ik had het na vijf minuten al opgegeven.
Zoiets zou je bij een callcentrum van een telefoonbedrijf, internetprovider of UWV in Nederland ook kunnen meemaken.