Was Marianne Vos al een fenomeen door de druk die ze zichzelf oplegde, ze heeft haar evenknie gevonden in Ranomi Kromowidjojo. Want welke 21 – jarige doet het haar na om onder de druk van een hele natie, die niets minder dan een gouden medaille van haar verwachtte, ijskoud te blijven en de race te zwemmen zoals zij die wilde met als uiteindelijk resultaat die zo verwachte en gewenste gouden medaille? Ongekend en in elk geval geheel liggend buiten mijn voorstellingsvermogen. Maar daardoor ben ik waarschijnlijk die 
sterveling die nooit de hoogten en doelen bereikte die deze Ranomi zich stelde. En wat daarbij vooral imponeerde was haar gedrag en haar reaktie direkt na haar geleverde prestatie. Hoewel zeker niet onaangedaan, was ze toch in de gegeven omstandigheden beheerst en onderkoeld.
Want hoe kom je er anders bij om als eerste te spreken over de wat matige tijd om daar vervolgens overheen te praten met de stelling dat dat wel goedgemaakt wordt door dat goud dat immers goud is? Wat op zich weer onnavolgbaar is en het unieke karakter van de grote kampioene die zij is, meteen kenmerkt. Dat is zij namelijk wel en ten voeten uit. Een juweeltje dat ergens in de beslotenheid van het Nederlandse platteland, aan ieders zicht onttrokken ver weg in het Groningse Sauwerd tot groei en bloei kon komen en zich mocht ontwikkelen tot deze bloem van de Nederlandse natie, waarmee wij ons weer eens vol trots in en aan de wereld kunnen tonen. Zodat het geen wonder is dat ik haar, Ranomi Kromowidjojo, in volle glorie plaats in mijn portret van de dag, als het gezicht van een nieuw Nederland.
Zijn het trouwens altijd Nederlanders, in het portret van de dag? Want die Phelps verdient anders ook wel een plaatsje.
Nee, uitsluitend Nederlanders. Want dan kan ik wel aan de gang blijven. Trouwens, niet alleen sportmensen, hoor.
Dat het niet alleen sporters waren wist ik. Soms maak je ook ruimte voor een VVD-er. 😉
Leuke meid.