Limburgse spilzucht

Dat de Olympische Spelen een media – event bij uitstek zijn, is al af te leiden uit het aantal accreditaties dat de NOS heeft menen te moeten realiseren om tot een goede verslaggeving te kunnen komen. Daarbij blijft het uiteraard niet alleen bij degenen die de evenementen verslaan en voor de interviews zorg dragen. Uiteraard gaan daarachter ook nog tientallen redacteuren en technici schuil die nooit zichtbaar of hoorbaar worden, maar kennelijk allemaal wel een werkbaar aandeel leveren. Wie gedacht mocht hebben dat het daarbij blijft, dus bij dit legertje NOS – medewerkers, heeft het helemaal mis. Want die Spelen, zeker nu ze zo dichtbij gehouden worden, blijken een prima aanleiding voor nog velen meer te zijn om daar beroepshalve ook hun opwachting te maken, zonder dat het er verder toe doet of die aanwezigheid enige relevantie heeft. Dat is tenminste wel een konklusie die getrokken mag worden uit het bericht dat de Limburgse regionale zender L1 ook met drie verslaggevers is neergestreken in Londen om verslag te doen van de wederwaardigheden van de Limburgse leden van de Nederlandse delegatie van sporters, welke met zes in getal daar zijn.

En omdat het op zijn minst twijfelachtig is of je voor die zes atleten drie mensen uit Maastricht voor twee weken naar dat evenement moet afvaardigen, los van de vraag of het een toegevoegde waarde in de berichtgeving oplevert, is ter rechtvaardiging van dat getal van drie hun scope alvast maar verbreed tot het wel en wee van de provinciegenoten en de familieleden van de Limburgse sporters, voorzover ze in of rond de Olympische Spelen verblijven. Alsof daar een haan in Limburg naar kraait. Wat niet weg schijnt te nemen, dat die drie, als we tenminste hun baas mogen geloven, zich hartstikke kapot werken, want alles zelf moeten doen vanuit het hotel waar zij logeren en dat op tachtig kilometer afstand gelegen is van het Olympic Park, namelijk in Ashford, in het graafschap Kent. Waarmee de overbodigheid van de aanwezigheid van die delegatie voldoende duidelijk is gemaakt en tegelijk is bewezen dat dit grapje dat enkele tienduizenden euro’s kost, absoluut de kwalificatie van weggegooid geld verdient. Wat op zich dan nog peanuts genoemd mag worden, tenzij alle regionale zenders die ons land rijk is, zich met dezelfde onzin inlaten als dat Limburgse L1 en een paar van hun medewerkers het ook gunnen om uit die Olympische ruif mee te eten. En dat is natuurlijk verre van uitgesloten.

Advertentie