Als je de werkelijkheid in uiterste zin vertekend wil zien, dan kun je nergens beter terecht dan in de voetballerij, in de wereld van het hele grote geld. Waar alle verhoudingen zo zoek zijn dat je je ogen en oren niet meer gelooft en eigenlijk nog alleen maar in de totale kramp van het lachen kunt schieten vanwege het feit dat alle spelers daarin zichzelf en hun hebzucht zo serieus nemen en voor normaal houden. En het treurige, want dat blijft het bijeen genomen wel, van dat alles is dat je er ook nog geen moeite voor hoeft te doen om de idiotie op het spoor te komen. Het wordt je nagenoeg elke dag op een presenteerblaadje aangeboden, met daaronder de boodschap of je er alsjeblieft alleen maar van kennis wilt nemen om vervolgens wel, alsof er niets aan de hand is, over te gaan tot de orde van de dag. Vandaag was het alweer raak met dat bizarre nieuws dat dan voor normaal moet worden gehouden. Wat ik met de beste wil van de wereld niet voor elkaar krijg. Ik houd het bijvoorbeeld al niet droog als ik lees dat de aanvoerder van Manchester City, de 25 – jarige Belg Vincent Kompany, een kontrakt voor zes jaar heeft getekend dat hem verzekert van een inkomen van vijftig miljoen euro in die periode.
Waarmee hij nog niet een van de grootverdieners is bij die club, wordt er dan fijntjes aan toegevoegd. Dan weet ik dus even niet of ik huilen moet of lachen. Welke keuze mij gemakkelijker wordt gemaakt wanneer ik het bericht lees dat Dick Advocaat geen zin heeft in ruzie met de Russische voetbalbond en er daarom vanaf ziet om zijn laatste maandsalaris van 300.000 euro op te eisen, waar hij naar zijn mening nog recht op had omdat zijn contract met die bond tot 15 juli doorliep, hoewel hij al op 16 juni met zijn werk in Rusland was gestopt en per 1 juli bij PSV was begonnen. De Russische voetbalbond was verguld met dit gebaar en noemde het een nobele beslissing van een groot man die, denk ik dan weer, voor die ene maand heus nog wel geld had om zijn boodschappen bij de Jumbo te doen en vast niet op een houtje heeft zitten bijten. Of zie ik toch op die foto een Dikkie die zijn laatste oortje versnoept lijkt te hebben?
Leuke weblog Rob! Plezierig te lezen.
Marja
Fooitje voor hem. Dat boeit hem toch niks. Hooguit het pricincipe. (in pricipuh)
Welkom thuis! Ik neem aan dat je een fijne vakantie in de Franche Comte hebt gehad en dat je er nu weer een jaartje tegen kunt……?