Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en mij ertoe vermand om eens een reeks uitzendingen te volgen die je misschien wel reality – tv zou kunnen noemen. Sinds vorige week kijk ik op maandagavond naar een programma met de titel ‘We zijn er bijna’ dat de wederwaardigheden laat zien van een gezelschap zestigplussers die in groepsverband met camper of caravan een rondreis door Spanje maken. Wat is er in mij gevaren om hier mijn tijd en aandacht aan te besteden? Noem het de pure belangstelling voor een wereld waarvan ik altijd bij hoog en bij laag heb beweerd dat ze niet de mijne is. Want noch het kamperen noch het vieren van vakanties of het maken van groepsreizen hebben ooit enige aantrekkingskracht op mij uitgeoefend. Ik had er helemaal niets mee, voor mijn gevoel. Maar heeft dat gevoel mij altijd de juiste weg gewezen? Heb ik niet de verkeerde keuzes gemaakt en mij te veel laten leiden door een vooroordeel waar dan mogelijk sprake van kan zijn geweest? Die bijna dwingende vragen brachten mij ertoe om die knop toch maar eens om te zetten om mijn eigen meningen te kunnen toetsen aan de getoonde werkelijkheid op tv.
En laat die mij nou totaal niet meegevallen zijn. Ze bleek zelfs erger dan in de boze dromen die ik er vaker over heb gehad. Want ik zie mij toch echt niet een hele dag in een tuinstoeltje voor mijn caravan zitten en alleen maar voor mij uitkijken. Of wat te denken van die obligate praatjes die je toch met je medereizigers maken moet als je ze ergens op de camping tegenkomt? En dan heb ik het nog niet eens over die gezamenlijke barbecues die onvermijdelijk op het programma staan en de excursies die alleen in groepsverband gemaakt worden omdat de kosten daarvan immers gedrukt moeten worden? Terwijl het wat wassen en hygiëne betreft uitsluitend behelpen is en dan drie, vier weken lang. Zo spraken die beelden nu al twee maal vijftig minuten zo voor zichzelf dat ik alleen maar gesterkt ben in mijn oordeel en in de juistheid van de door mij gemaakte keuzes, waardoor ik blij ben dat het geen vooroordelen zijn gebleken. Wat de winst voor mij was van het kijken naar die eerste twee uitzendingen, waarvan ik het vervolg zeker ga zien. Al was het om mijn gelijk maar bevestigd te krijgen, omdat dat ook best lekker is.
robschimmert 
Dit lijkt me nu zo’n typisch geval van “dat moeten ze zelf weten of ze op de camping willen zitten.” Het zal ook afhankelijk zijn van je gezelschap.