Diefstal van rechtszekerheid

Gelegenheid maakt de dief. Dat is al een waarheid. Een even grote waarheid is het dat wie gelegenheid geeft tot diefstal, dat die net zo schuldig is als degene die het misdrijf zelf begaat. En laat dat nu exact de situatie zijn waarin de Nederlandse vakbeweging zich in nog geen twee jaar tijd heeft gemanoevreerd. Want rollebollend over straat en druk met zichzelf en de macht en alle spelletjes die daaromheen gespeeld moesten worden, hebben alle bestuurders en bonzen de deuren van het sociaal zekerheidsstelsel, waarvan zij toch de poortwachters waren, zo wagenwijd open gezet dat daarmee genoeg kansen en gelegenheden werden gegeven aan al die lieden die er alleen maar baat bij hadden om dat nu eens fijn te slopen en naar de andere wereld te helpen. Waardoor een situatie heeft kunnen ontstaan waarin het kapitaal met de VVD uiteraard voorop de Nederlandse werknemer qua rechtspositie zeker vijftig jaar terug in de tijd kan zetten. Wetgeving daartoe is al gereed en hoeft alleen nog maar in de Tweede Kamer met hulp van de overige Kunduz – genoten afgehamerd te worden om een feit te zijn en de arbeidsmarkt hervormd te hebben. Wat dan betekent dat er nog alleen een opzegtermijn van twee maanden bestaat, dat de toetsing van een ontslag slechts achteraf plaats kan vinden via de Kantonrechter en wel op verzoek en op kosten van de betreffende werknemer en dat een ontslagvergoeding volgens de beproefde formules verdwijnt en op zijn hoogst nog een half jaar salaris mag bedragen dat dan ingezet dient te worden voor scholing.

Dit terugdraaien van die rechten moet dan de arbeidsmarkt flexibeler maken in die zin dat werkgevers hierdoor weer gemakkelijker mensen in dienst zullen nemen. En gij geleuft dat, zeggen ze in Brabant. Want daar komt natuurlijk niets van terecht, omdat werkgevers slechts interesse hebben in zo laag mogelijke kosten en zo veel mogelijk winst. In dat opzicht worden zij met deze nieuwe wetgeving nog meer op hun wenken bediend omdat het voor hen stukken eenvoudiger en goedkoper wordt om zich van die dure, oudere werknemers te ontdoen, die dan wel weer volgens die mooie liberale woorden van VVD – er Kamp elders sneller aan de bak kunnen komen. Wat ook zo’n lekker praatje is voor de vaak, waarmee werknemers zich in het pak hebben laten naaien zonder hun mond verder open te doen, te druk als ze het zelf hadden met hun tweede vakantie en hun breedbeeld tv, terwijl hun belangenbehartigers in de vakbonden ook even geen thuis gaven omdat ze zichzelf opnieuw aan het uitvinden waren. Waarmee de gelegenheid ontstond en de VVD er als de kippen bij was om de rechtszekerheid van de werknemers in Nederland achterover te drukken en de klok naar 1950 terug te draaien. Een gelegenheid die hun dus door die stomkoppen van vakbondsbonzen zo maar werd geboden.

Advertentie