Boontje zijn loontje?

Bepaald gedrag van mensen blijkt vaker totaal niet te bevatten. En dan gaat het niet over dat doorsneegedrag dat vraagtekens oproept of wenkbrauwen doet fronsen. Dat gedrag dat je dagelijks gewaar wordt en slechts goed is voor een hoofdschuddend ‘Tjonge, tjonge’. Nee, bedoeld wordt datgene wat mensen uitspoken dat elk begrip te boven gaat omdat men willens en wetens dingen doet waardoor men zichzelf in het grootst mogelijke gevaar brengt, met zijn leven speelt. Hoe hoog is dan de nood om het lot zo te tarten, is de logische vraag die dan rijst. Hoezeer is het water al tot aan de lippen gestegen, als men kennelijk voor geldelijk gewin, bereid is om de waanzinnigste risico’s te nemen. Met het volle verstand en totaal bewust van de risico’s die er genomen worden. Je moet of niet goed bij je hoofd zijn of geheel ten einde raad om dezelfde bokkesprongen uit te halen als die Nederlander deed die voor 85.000 euro cocaïnebolletjes had ingeslikt en daarmee Indonesië probeerde binnen te komen. Een poging die tot mislukken was gedoemd omdat hij de strenge controles op het vliegveld van Jakarta niet doorkwam en daar werd gearresteerd.

Waardoor hij nu de doodstraf riskeert, als hij schuldig wordt bevonden. Wat moet je met een landgenoot die zo’n stommiteit beging, want bij zijn volle verstand locale wetten, en niet de minst strenge, overtrad alleen maar om er zelf beter van te worden? Zonder twijfel zal hij een beroep op steun en hulp van de Nederlandse ambassade doen, welke ook zeker zal worden gegeven. Waar ik ondanks alles behoorlijk moeite mee heb. Omdat hier Rijksmiddelen worden ingezet voor iemand die zich willens en wetens buiten de wet opstelde, die met voeten trad om zichzelf aldus in levensgevaar te brengen. Een risico dat hij moet hebben gekend zoals hij ook op de hoogte zal zijn geweest van de illegaliteit van zijn handelen. Reden waarom het verder voor mij simpel is. De man verder in zijn vet gaar laten koken en hem hoogstens de weg wijzien in de Indonesische wetgeving en rechtspleging, waarna hij zichzelf uit het wespennest mag proberen te helpen waarin hij door zijn eigen dikke schuld verzeild is geraakt. Of word ik in deze opvatting geleid door de onderbuik die mij de weg wijst naar de valkuil die populisme heet? Of lijkt dit toch op strikt en zindelijk redeneren?

Advertentie