Er zijn van die gewoonten in onze democratische praktijk waar ik na al die jaren nog steeds niets van begrijp. En wat mijn onbegrip alleen maar groter maakt, is dat ik kennelijk de enige ben die zich aan die wantoestanden – want dat zijn het in mijn ogen – in hoge mate stoor. Nooit wordt er een teken van ongenoegen daarover gegeven, waardoor ik bijna denk dat het allemaal als vanzelfsprekend wordt beschouwd en dus een brede maatschappelijke acceptatie ondervindt. Niet dat dat mijn standpunt verandert. Uiteraard niet, zou ik bijna zeggen, omdat wat ik als aanvaarde gewoonte zie, in mijn ogen te bizar voor woorden is. Zo opzichtig is de afwijking van die praktijk, die van toepassing is voor de Kamerleden tegenover wat gangbaar is voor de doorsnee Nederlander. Die zal door de bank genomen bijna dertig verlofdagen hebben plus nog wat uren arbeidstijdverkorting. Dat is het gebruikelijk verlofrecht, dat zich voor mijn gevoel dus behoorlijk scheef verhoudt tot de werktijden en daaraan gekoppelde afwezigheden van onze volksvertegewoordigers. Gezien het gewicht dat aan die functie wordt toegekend, zou je op zijn minst mogen verwachten dat zij behoudens de dagen dat zij gebruik maken van hun recht op verlof, permanent aanwezig zijn op het Binnenhof en daar bereikbaar zijn voor de kiezer. Is haast zo logisch als wat, als een democratie optimaal wil functioneren. Dan zal het apparaat dat de sleutel vormt tot de goede werking ervan, toch altijd bemand moeten zijn. Want niets zo slordig dan om frequent niet thuis te moeten geven.
Wat nu te vaak gebeurt, met als gevolg de groei van de kloof tussen de politiek en de burger, die onvermijdelijk is en blijft als de 150 volksvertegenwoordigers zichzelf zo vaak op reces sturen. Zo is er een reces van twee weken tijdens de crocusvakantie, die kort daarna een even lang vervolg krijgt rond de Paasdagen en ook nog eens in de eerste helft van mei. Vervolgens is de Tweede Kamer aan het werk tot begin juli, als het zomerreces van ruim twee maanden begint. En nog is de koek niet op. Want half oktober is de tent wederom twee weken dicht in verband met de herfstvakantie, waarna medio december het laatste reces van het jaar begint, het Kerstreces, dat de volle vier weken rond die feestdagen in beslag neemt. Opgeteld betekent dat dat onze volksvertegenwoordiging gedurende het hele jaar twintig tot eenentwintig weken gesloten is, niet als zodanig functioneert, niet voltallig noch in commissies bijeenkomt om haar controlerende taken uit te oefenen. Wat toch zeker bizar genoemd mag worden en geen bijdrage is tot het geloof of het vertrouwen in de politiek. Want een winkel of een onderneming die deze praktijk hanteert, heeft niet lang te leven. Waardoor het allesbehalve vreemd is dat al die recessen zeker niet bijdragen aan het herstel van vertrouwen in de Haagse kaasstolp, maar eerder het beeld bevestigen dat het eigen belang altijd om voorrang strijdt, en op de eerste plaats in de vaderlandse politiek.
robschimmert 
Het is niet anders met de directie van een groot bedrijf.
Nou, dan heb ik het in al die jaren bij al die direkties toch echt anders meegemaakt.
En altijd zijn het dan “die zich uitslovende politici, de bergen verzettende medewerkers, de stuk voor stuk hardwerkende ambtenaren.” Luie mensen bestaan nu eenmaal niet? Bovendien wie zou wie dan achter de vodden moeten zitten, zelf zullen ze hun eigen voorrechten niet afschaffen. . En wat directies van grote bedrijven betreft Sjoerd, die worden betaald met het geld van de aandeelhouders en niet door de bealstingbetalers.
Het wordt gewoon hoog tijd dat iemand of iets eens grondig onderzoekt wat de Kamer i.c. haar 150 leden precies uitvoert in die 20 – 21 weken reces. Ik denk dat het beeld wat dan verschijnt de verontwaardiging tot recordhoogte doet oplopen. Aan de andere kant, mocht blijken dat men zich ook dan bezig houdt met zeer zinnige dingen dan kan dat leiden tot een positiever beeld over die 150 “vakantievierders”.
Overigens: ik ben van mening, dat zowel het land regeren als het uitoefenen van controle op dat regeren een full-time job zou moeten zijn en geen part-time job.
En regeert men 21 weken vanuit een vakantieverblijf [lang reces] of vanaf een dance-party [kort reces] dan dient men dat maar eens aan te tonen. Idem voor de “controleurs” van de regering.
Ja, ik zou het ook stilhouden, als ik kamerlid was.