Hoewel hij vaak genoeg in beeld is geweest bij het breed uitmeten van de successen van Ajax, viel de nadruk bij alle hulde toch het meest op het werk dat trainer/coach Frank de Boer daarvoor heeft verricht. Best waar en ook niets aan gelogen. Maar het feit blijft staan dat het allemaal wel op het veld moet gebeuren, dat daar de prestaties moeten worden geleverd om tot een landstitel te kunnen komen. En als dat zo is, dan ligt het toch het meest voor de hand om juist zijn aandeel in die titel daaruit te lichten, te meer omdat hij bewezen heeft ook als mens wat extra’s te bieden hebben. Het gaat natuurlijk over die rijzige Vlaming Jan Vertonghen die mij voor het eerst opviel als ambitieus talent toen hij als Ajacied in opleiding op huurbasis voor het Waalwijkse RKC speelde en in een wedstrijd tegen zijn eigenlijke werkgever met een kopbal zijn club de verrassende zege bezorgde en Ajax daarmee van de landstitel hield. Voorwaar niet de handigste manier om je geloofsbrieven af te geven en om zo een entree tot de hoofdmacht van die club te bewerkstelligen. We schrijven 2006 en Jan was net negentien. Maar zijn talent was al voldoende onderkend, waardor hij razendsnel vanuit Waalwijk werd teruggehaald en overgeheveld naar het eerste van Ajax, waar hij, hoewel nog wat timide en bleu tussen al 
dat verbale Amsterdamse geweld, door zijn voeten te laten spreken al snel een basisplaats verwierf in het eerste.
Om dat vervolgens vijf, zes jaar vol te houden en uit te groeien tot de sleutelfiguur, de speler met de echte toegevoegde waarde die zijn werkgever zo twee landstitels kon bezorgen. Dwong hij met zijn dominante spel al steeds meer respect en bewondering af, wat hem echt tot de buitenkategorie deed behoren, was het feit dat hij als mens ook genoeg te bieden had en zijn groei niet slechts zocht in het kleine en overzichtelijke voetbalwereldje, waarin winnaars alleen gelijk hebben. En zo deed hij zich kennen als de fervente liefhebber van de Vlaamse literatuur, zoals die momenteel belichaamd wordt door Tom Lanoye, en als vaste klant van theaters in Amsterdam, omdat het toneel in al haar vormen hem interesseerde. Wat een beeld deed ontstaan van de beroepsvoetballer, die zijn werk op het groene gras doet, en ook nog eens voortreffelijk en oogstrelend, maar voor wie er veel meer in het leven is dan dat ene spel. Waardoor hij zich zo maar ontwikkeld heeft tot een rolmodel waar de voetbalwereld heel zuinig op zou moeten zijn. En misschien is die bijdrage van hem nog wel belangrijker geweest dan zijn tastbaar aandeel in de twee landstitels van Ajax en verdient Jan Vertonghen daarom met recht zijn plaats in mijn portret van de dag en zie ik hem node naar Engeland vertrekken.
robschimmert 