De eerste vertaling in klinkende munt van dat zoveel en zo luid bezongen Kunduz – akkoord is een feit. En zie ze nog eens stralen, die drie lichten die hun verantwoordelijkheid hebben genomen, maar in feite volledig in de stress geraakt waren door het helse vooruitzicht dat we geen plan zouden hebben voor Brussel waaruit zou blijken hoe wij in Nederland het begrotingstekort tot 3% terug zouden brengen in 2013. Want dat is in feite het hele verhaal van Pechtold, Slob en Sap. Hun blinde paniek en angst en gehoorzaamheid die volgde op de grote bek die wij voordien hadden opgezet tegenover al die landen die vies in de nesten zaten. Met geen ander gevolg dan een in hoge nood in elkaar gedraaid akkoord waar het Centraal Plan Bureau in elk geval nog geen touw aan vast kan knopen om er behoorlijke berekeningen op te baseren. Wat eens te meer laat zien dat haastige spoed zelden goed is, maar niet wegneemt dat de burger wel meteen de rekening betaalt, want zo transparant schijnt dat akkoord dan wel te zijn dat er nu al vast te stellen is dat het eigen risico in de zorg volgend jaar van 220 euro naar 400 euro gaat. Waar de meest kwetsbaren in de samenleving echt de dupe van zijn, omdat die het meest een beroep moeten doen op de zorg, terwijl het juist bij hen door de bank genomen geen vetpot is.
Denk aan de gehandicapten, zieken en ouderen, die nu eenmaal in die positie verkeren waar ze niet om hebben gevraagd. En neem een ouder echtpaar, dat niet meer het voorrecht en het geluk van een goede gezondheid heeft, dat geen 440 euro meer kwijt is aan dit eigen risico, maar dit bedrag nu 800 euro per jaar ziet worden. Dankzij de interventie van Slob, Sap en Pechtold die het licht dachten te hebben gezien, straalden als kinderen, maar per saldo net zo weinig te bieden hadden als de VVD en het CDA, van wie nu eenmaal per definitie niets te verwachten is. Maar dat is dus wel de winst van dat zogenaamde Kunduz – akkoord dat onder druk niet aleen alles vloeibaar wordt, maar ook stukken zichtbaarder. Zoals deze eerste maatregel die daaruit voortvloeit en die we dus te danken hebben aan de angst en de paniek, maar ook de blinde machtsdrift van drie middenpartijen die zelf zo graag mee wilden doen en daarvoor wat graag hun rechtse broeders in het zadel hielden, met hen dus gemene zaak maakten, over de rug van kwetsbaren in de samenleving. Waardoor ze nu dus kunnen wachten op een ferme draai om hun oren. Op 12 september bij de Kamerverkiezingen als zij hun loon van de angst voor Brussel bij de stembus mogen incasseren, dat de burger dus al kreeg uitbetaald.
robschimmert 
Had de PvdA zich maar niet weg moeten laten sturen van de onderhandelingstafel, dan hadden ze hier over kunnen meebeslissen. Kapitale fouten maken en daarna het in het eigen voordeel proberen te draaien? Kom nou, daar trapt toch niemand in.
Let maar eens op wat er de komende maanden gaat gebeuren als meer van dit soort zaken konkreet worden. Dan moet je eens zien waar er uitbetaald wordt.
@ Mack:
Het verhaal van het eigen risico is ws. niet zo relevant voor jou. Maar wat als bijv. de vergoeding woon – werkverkeer of het voordeel van de leaserijder wordt aangepakt. Buk je dan en laat je je dan fijn onder handen nemen?
Jij denkt kennelijk nog steeds dat ik aan mijn eigen portemonnee denk bij mijn politieke keuze? Nog nooit gedaan. Dat is een probleem dat ik op een andere manier probeer op te lossen. Ik hou altijd rekening met minder weerbaren. Dat doen veel partijen ook, waaronder zeker PvdA, maar wat jij doet de laatste tijd is ze heilig verklaren. Het is erg makkelijk om de onrechtvaardigheden eruit te pikken (die zijn er namelijk altijd) en niet met een oplossing aan te komen. Nou komt de het woord PvdA wel niet in dit logje voor, maar het is de eerste indruk die mij dit logje geeft.
En die draai om de oren voor partijen…het is jammer dat daar zo op wordt gelet. Het staat vaak de oplossing in de weg.
De positie die je inneemt, maakt een discussie inderdaad zuiverder. Want niks eigenbelang. Overigens heeft dat bij mijn keuzes ook nooit meegespeeld. Voor mij is de PvdA verre van heilig, want daar heeft ze het in het recente verleden met een reeks van bestuurders allesbehalve aanleiding toe gegeven. Neemt niet weg dat ik de keuze van Samsom ( = PvdA) en meer bepaald zijn plannen om het begrotingstekort zeker degelijker vind, want mikkend op economische groei en tegelijk een eerlijker verdeling van de lasten, en evenzeer een oplossing. En wat die 3% betreft waaraan hij dus wel wil tornen. Het lijkkt er verdacht veel op dat de stemming in Brussel en binnen de EU – landen ook aan het schuiven is in de richting van het oprekken van die grens omdat dat veel realistischer zou zijn.
Nou ja, die drie procent is misschien niet een goed percentage en moet herzien worden. Maar het lijkt me toch ook belangrijk dat een afspraak een afspraak is. Als je het er niet mee eens bent, kun je dat proberen kenbaar te maken. Maar niet door de afspraak dan maar niet na te komen, want dan had je die niet moeten maken. Ook al heeft iemand anders dat gedaan. (Fortuyn wou het kwartje van Kok teruggeven omdat die afspraak gemaakt was) Een politicus een politicus, een woord een woord. Dat lijkt me nou nog wel belangrijk.
Blijft alleen wel de vraag over 0f dat percentage van drie onder alle omstandigheden overeind moet worden gehouden. Want je kunt je afvragen welke aannames gehanteerd zijn om tot die 3% – norm te komen. In hoeverre dekten die de situatie waarin wij in Nederland, Europa nu verkeren?
Dat weet ik natuurlijk niet. Wie zou dat wel weten? Dat merk je pas achteraf, en dan nog kunnen oorzaak en gevolg door elkaar gaan lopen. Daarom is de economie en de politiek ook zo ingewikkeld. Er zijn meerdere waarheden.
In verband met het steeds verder toenemen van het aantal zaken waarvoor een eigen bijdrage gevraagd wordt en het steeds hoger worden van die bijdragen ben ik er een groot voorstander van al die eigen bijdragen eens bij elkaar te nemen, centraal te administreren en voor al die bijdragen te samen een maximum, inkomensgerelateerde, eigen bijdrage in te stellen (b.v. zoals de eigen bijdrage voor de WMO berekend wordt: tot een bepaald inkomen een vast minimumbedrag, daarboven 15% van het meerdere aan inkomen). Zodat in ieder geval mensen niet meer te maken krijgen met eigen bijdragen die per stuk soms wel nog (enigszins) naar draagkracht zijn maar niet in samenhang bekeken worden en dus gezamenlijk de draagkracht soms (ver) te boven gaan (zoals b.v. iemand die tgv een ongeval WMO -huishoudelijke- hulp nodig heeft, voor het verhalen van de letselschade rechtsbijstand en voor het verwerken van zijn invaliditeit GGZ hulp. Ieder met een eigen eigen bijdrage)
Prima idee.