Geheel in de geest van de tijd zou ik mijn rug recht moeten houden, moeten doorpakken en over mijn schaduw heen moeten springen en blij ermee moeten zijn dat het CDA nu zo in het nauw is gedreven dat het wel eens gauw einde verhaal voor die partij zou kunnen zijn. En toch krijg ik het niet voor elkaar om me daarmee te amuseren ondanks alle kunstjes die die partij de afgelopen dertig jaar heeft geflikt, ondanks al haar machtspolitiek op locaal, provincaal en landelijk niveau. Juist omdat het een partij met twee gezichten was en is, wordt het voor mij daarom des te moeilijker, als de goeden onder de kwaden moeten lijden. Want met de sociale component in het CDA kan dit land heus een stuk verder, waar het te vaak haar conservatieve gezicht heeft laten zien en daardoor met name de laatste jaren de foute en fatale keuzes heeft gemaakt. De representanten van die koude en harde lijn kunnen gemist worden als kiespijn en zullen nu dus ook benen maken omdat er voor hun partij geen mogelijkheid meer is om machtsspelletjes te spelen. Neemt echter niet weg dat ik heus niet handenwrijvend de totale neergang van dat hele CDA sta toe te juichen, omdat daarmee ook een stuk fatsoen ter rechterzijde van het politieke spectrum verloren gaat. Want niemand zal toch de illusie koesteren dat dat beetje fatsoen plus sociaal engagement wel aan de VVD is toevertrouwd.
Door anderhalf jaar Rutte plus bijvoorbeeld de geharnaste taal van Opstelten en Teeven zouden we langzamerhand beter moeten weten en vooral in de kijker behoren te hebben waar het antisociale geluid klinkt, dus waartegen de handschoen moet worden opgenomen in plaats van energie te verbruiken aan het leedvermaak om de ondergang van het CDA. Er zijn in die partij immers genoeg mensen die beter verdienen omdat ze ergens voor staan en de goede kant op willen en die wat mij betreft best mogen blijven als de gladakkers als Verhagen, Bleker, Leers, Koopmans en nog wat van dat spul op het stort van de politieke geschiedenis zijn beland. Hoewel ik wel op mijn hoede blijf omdat de ervaring mij wel heeft geleerd dat tussen al die goede bedoelingen van het CDA en dat beetje beschaving dat dat met zich brengt, plotseling en onverhoeds opeens weer dat onkruid van het opportunisme kan opbloeien omdat de kans daartoe weer geboden wordt. Geheel in de traditie van de gladde teckel Schmelzer die dit valse zaad ooit in die partij heeft geplant en dat zomaar opeens weer belichaamd zou kunnen worden door een Camiel Eurlings. Want juist in het CDA maakt de gelegenheid de dief, waardoor die partij als geen andere haar twee gezichten heeft.
robschimmert 
De Jager gaat ons land redden!
Een mooie en zinvolle beschouwing van een partij met de inderdaad twee gezichten, die meewaaien met elke richting van de wind maar desondanks een zekere waarde vertegenwoordigen, waar het garanties voor het bewaren van het sociale gezicht betreft .En vanuit die optiek= met de voortschrijdende individualisatie= -wederom wat bespiegelaar betreft= als cluster van goedwillenden zeker nog niet gemist kan worden. Toch lijkt het van belang dat de deconfessionalisering verder voortschrijdt en de machtsbasis verder doet verschrompelen. Zover is het anno 2012 zeker nog niet.