Het vak van tandarts

De behandelkamer van een tandarts is voor mij altijd het hol van de leeuw geweest. Ik hield mij er het liefst zo ver mogelijk van weg. Want daar ging je niet voor je lol heen. Waardoor ik eigenlijk nooit zicht heb gekregen op wat zich daar nu feitelijk afspeelt. Als patient heb je daar geen oog voor omdat het enige dat telt als je machteloos in die stoel ligt en je een echt object voelt, is om er zo snel mogelijk weg te wezen. Vandaar dat ik het nu een gezochte gelegenheid vond dat ik een keer aanwezig mocht zijn bij de behandeling van iemand, die mij erom had gevraagd om mee naar binnen te gaan omdat dat steun en rust bracht. En omdat zo’n behandelruimte een volmaakt onbekende omgeving is, komen er legio indrukken op je af die je wel moet zien te sorteren en hun plaats geven. Vooropgesteld moet worden dat de tandheelkundige handelingen die er verricht worden, het meest dichtbij komen, omdat je ze haast aan den lijve voelt, je als het ware door merg en been gaan en je daarmee verhinderen om er helemaal afstandelijk en objectief naar te kijken.

Ondanks het filter van die emotie die op mijn waarnemingen zat, viel mij een contradictie op. De behandelkamer, de aankleding, de apparatuur, het meubilair, was hi – tech, state of the art en voldeed aan de hoogste eisen die je maar aan zo’n omgeving zou kunnen stellen. Professioneel, klinisch en tot in de puntjes verzorgd. Kortom, gewoonweg af. Waartegenover het handwerk stond dat de tandarts toch altijd zal moeten bedrijven met hulpmiddelen die up-to-date zijn. Maar dat neemt niet weg dat de behandeling zelf hoofdzakelijk toch met de handen moet worden gedaan en daarbij een hoge mate van accuratesse, gevoel, oog voor het detail en vooral geduld vraagt, omdat het werkgebied wel die vierkante centimeter is die zich meestal op een lastig bereikbare plaats bevindt in een mond van een patient, waarvan de pijngrens en de fysiek en motoriek telkens weer verschillen. Ga daar maar aan staan, zag ik al snel in dat halve uur tijd. Zeker als je dat een hele dag moet doen. Gewoon zware arbeid met een hoge graad van ambachtelijkheid die in een clean room wordt gedaan. Mij dunkt dat je daarom van die contradictie mag spreken, die in het vak van tandarts duidelijk besloten ligt.

Advertentie