Het is waarachtig te gek dat ik als echte liefhebber nog nooit een woord heb gewijd aan de kunst die FC Barcelona van het voetbal weet te maken. In de bijna acht jaar dat ik nu blog is het er nooit van gekomen, terwijl er voldoende aanleiding voor is geweest omdat ik vaker in extase was als ik weer eens een wedstrijd van dat team had gezien. En daar hoef je heus geen fan of aanhanger van die club voor te zijn. Het is al voldoende om gecharmeerd te zijn van het spel dat voetbal heet en waarvoor FC Barcelona de laatste jaren als het ware een standaard heeft gezet. Vandaar dat ik nu de beste reden heb om daar alsnog mijn zegje over te doen, nadat ik bij uitzondering ervan getuige ben geweest hoe het spel van die club ook wel in schoonheid kan sterven of liever gezegd de das kan worden om gedaan door een tegenstander die niet gaat voor de stijlprijs, lak heeft aan mooi voetbal, maar uitsluitend en alleen gefocused is op het winnen en daar dan ook alle middelen voor gebruikt. Dat heb ik gisterenavond zien gebeuren in de halve finale van de Champions League tussen Chelsea en Barcelona, waarin de laatstgenoemde club volgens haar beproefd recept de wedstrijd naar haar hand wilde zetten. Wat ongeveer tweederde van de tijd het bezit van de bal betekende en vanzelfsprekend oogstrelend combinatievoetbal over twintig, vijfentwintig schijven zonder dat een tegenstander een voet aan de bal kreeg.
Tegenover dit dominante spel, dit overwicht wist Chelsea niets anders te zetten dan het optrekken van een scherm van alle tien spelers die alleen een doelpunt van de Spanjaarden moesten zien te voorkomen en verder eigenlijk niets anders hadden te doen dan te loeren op een kans om uit te breken om op die manier de tegenstander te verrassen en een doelpunt te scoren. De negatieve invalshoek dus. De taktiek van de onmacht en van de erkenning voetbaltechnisch de mindere te zijn, met in het achterhoofd de stille hoop dat een koe ook wel eens een haas weet te vangen. Hetgeen dan ook gebeurde waardoor Barcelona met al het prachtige voetbal dat het op de grasmat legde en dat de ogen van de kijkers voor de zoveelste keer streelde, plat op het gezicht ging en bij uitzondering een wedstrijd verloor. Uiteraard ten onrechte en tot mijn grote verdriet, omdat ik het kwaad zag overwinnen. Want dat is voor mij afbraakvoetbal dat niet de mensen amuseert, maar met het resultaat die ene geldgever op zijn wenken wil bedienen. In tegenstelling tot FC Barcelona dat het voetbal tot een kunst verheft en daarmee de honderdduizenden socios gerieft, maar eigenlijk de hele voetbalwereld aan haar voeten krijgt met spel dat het beste is dat er ooit is vertoond.
robschimmert 
Topsport is een perfecte afspiegeling van hoe het er in de wereld toegaat: liegen, bedriegen, vies, vuil, vunzig, oneerlijk en achterbaks.
Ik vind het vreemd wat ik weet dat je een groot bewonderaar bent van Barcelona. Hoe weet ik dat dan als je er nooit een logje aan hebt gewijd? Verder ben ik het er niet mee eens. Het spel gaat erom wie de meeste doelpunten scoort, die is de beste. Het resultaat telt in voetbal. Bovendien vond ik niet dat Chelsea afbraakvoetbal speelde. En Barca kreeg genoeg kansen die ze niet maakten. Dat is hun eigen schuld. Dat kan niet op het hoogste niveau. Kwam ook nog eens bij dat er een rekening te vereffenen was door een eerdere wedstrijd die Chelsea eigenlijk had gewonnen, maar daar wilde de scheidsrechter niet aan meewerken. Dat telt ook niet, eigenlijk gewonnen.
Ik denk wel dat de keeper van Chelsea zijn borst mag natmaken bij de return.
Uiteraard gaat het om het resultaat in het voetbal. Wat voor mij niet betekent dat degene die wint, daarmee ook het beste voetbal speelt. Hoeveel voorbeelden kennen we niet ven gestolen zeges? Trouwens voor mij telt het zeker hoe de zege behaald wordt, met welk voetbal. Het resultaat is wat mij betreft niet heilig. Want voordat je het weet, zijn we terug bij dat verfoelijke catenacchio, waarvan het spel van Chelsea heel veel weg had. Di Matteo komt trouwens uit die wereld en die voetbalcultuur. En dan zou je met Schwalbes en de tegenstander kaarten aannaaien zo maar de overwinning kunnen binnenhalen als het resultaat voor alles gaat?
Nee, oke. Ik ben wel voor eerlijk spel. Dus dan maar met camera’s zodat de scheidsrechters het nog eens kunnen nakijken wat er gebeurde.