Ageeth en Eva

Twee werelden van verschil kwamen gisteren ineens tesamen in ons huidig medialandschap. Twee feiten deden zich voor die maar al te zeer illustreerden hoe het met de kwaliteit van onze televisie momenteel is gesteld en hoe deze is vergleden ten opzichte van die van dertig, veertig jaar terug. De snelle babbel, de glamour hebben de plaats ingenomen van vakbekwaamheid en ambachtelijkheid. Dat was de eerste gedachte die bij mij opkwam toen ik hoorde dat Ageeth Scherphuis op 79 – jarige leeftijd was overleden. Ik herinner mij haar als die bij uitstek beschaafde en ook innemende tv – omroepster die uiteraard alleen maar bij die brave AVRO kon horen en waarnaar het altijd prettig kijken was. Niets op aan te merken, zo leek het tot begin zeventiger toen zij zich opeens ontpopte als feministe en programma’s ging maken waarin het vrouwenactivisme een leidend thema werd en welke zich kenmerkten door hun gedegenheid, waarin de hand van Ageeth Scherphuis steeds beter te herkennen was. Een logische stap maakte ze daarna naar het weekblad Vrij Nederland waar ze tot haar pensioen verder bleef werken en opnieuw opviel door de grondigheid van haar wijze van journalistiek bedrijven. Hoe schril is het kontrast met die andere blonde dame die geboekstaafd is als het aanstormend talent waarop de Nederlandse televisie zou zitten wachten en die tot nu toe in een oogwenk een loopbaan kent, waarvan ieder slechts zou kunnen dromen. Maar Eva Jinek krijgt het wel voor elkaar.

Vraag mij alleen niet hoe, hoewel ik daar wel zo mijn gedachten over heb, die ook nog eens worden gevoed door alle escapades van deze dame die slechts gericht kunnen zijn op haar verder persoonlijke groei tot ster onder de sterren. Waarvoor haar kennelijk niets te dol is omdat ze het van haar kennis en intelligentie niet moet hebben, maar des te meer leunt en steunt op haar uiterlijk en vooral haar snelle babbel, waarin ze trouwens nog wel eens verstrikt raakt en dan de vreselijkste blunders maakt, die tegelijk ook wijzen op dat gebrek aan kennis en intelligentie. Want hoe haal je het anders in je hoofd om 150.000 euro een hoger middeninkomen te noemen en dat ook nog vol te houden nadat je tot twee keer toe daarover op de vingers bent getikt? Dan ben je dom, dommer dan dom, maar mag je dat zijn omdat je nu eenmaal gekend bent als dat talent dat zijn weg naar de top heeft gevonden, dat lekker kletst en er ook zo uitziet, dus het scherm aangenaam vult en verder geen inhoud hoeft te bieden zoals Ageeth Scherphuis indertijd deed en dat ook wilde doen omdat ze meer ambieerde dan alleen dat mooie plaatje te zijn. Waarmee precies in beeld is gebracht wat het verschil is tussen de televisie van toen en die van nu, en laat zien wat er in dertig, veertig jaar tijd verloren is gegaan.

Advertentie