Bridge voor de lol

Hoewel we niet helemaal van de spelletjes zijn, beleven wij wel het grootst mogelijke plezier aan bridge. Tussen alle bedrijven en ziekenhuisbezoeken door is het voor ons de best denkbare ontspanning. Niet alleen door het spelen van dat spel zelf, waar je je hoofd goed bij moet houden, maar eigenlijk nog meer omdat je dat doet met anderen, waarvan je hoopt en bijna zeker weet dat je je daar lekker bij voelt en er mee op eenzelfde golflengte zit. Want zie maar eens een paar uur te bridgen zonder dat er over iets anders gesproken wordt. In dat geval kun je immers weggedragen worden en is de lol van een middagje of een avondje kaarten er zo vanaf en hoeft het al snel niet meer. Zo is tenminste onze ervaring gedurende het laatste jaar, waarin wij het toch van dat thuis bridgen moesten hebben. Wat, zoals ik al min of meer zei, ons prima bevalt ook omdat we de goede tegenstanders hebben die zich op eenzelfde manier tot het spel verhouden als wij, dus het vooral als een middel, een aanleiding zien om aangenaam en sociaal met elkaar te verkeren. Dus een mes is er bij ons niet op tafel te vinden en evenmin wordt oeverloos nagekaart noch alle mogelijke ‘what ifs’ doorgenomen. Althans wij houden dat heel ver van ons en de meesten van onze spelgenoten precies zo.

Maar hoe je het ook keert of wendt, er zijn toch altijd die enkelingen, die we maar uitzonderingen zullen noemen, bij wie het bloed kruipt waar het niet gaan kan en voor wie het winnen en de punten het enige doel van het spel zijn en al het andere nog niet eens een bijzaak vormt. Zo gaan ze erin op, verliezen zij zichzelf uit het oog en hebben ze geen gevoel meer voor de sfeer en hun omgeving. Want er moet gekaart en vooral gewonnen worden. Wat toch wat treurig overkomt als je op of rond je zeventigste nog zo bezeten bent om te winnen en geen spoor van relativering toont zien en ons in elk geval zoveel hindert dat wij ervoor passen om in zo’n ambiance te spelen met alle zorgen en problemen die wij aan onze hoofd hebben en die wij juist een beetje proberen te verlichten met een gezellig spelletje bridge. En omdat wij ons dat toch niet willen laten ontnemen door dat soort ijzervreters dat ook nog blijk ervan geeft een sensitiviteit van nul komma nul te bezitten, is de balans na zo’n sessie heel snel opgemaakt en wordt ons boek voor die mensen meteen gesloten. Gelukkig is dat een zeldzaamheid gebleken en hebben we nu een kring bridgers waar we de tijd heel ontspannen mee doorkomen terwijl we heus wel een stevige pot kaarten.

Advertentie