Mijn principes en de praktijk

De uitspraak dat iets tegen mijn principes in ging, heb ik al langer uit mijn vocabulaire geschrapt. Overigens door schade en schande daarin wijs geworden. Want vaker kwam ik met dat soort ferme uitspraken en standpunten van een koude kermis thuis. Wat overigens niet weg heeft genomen dat ik nog wel degelijk mijn beginsels en uitgangspunten heb. Alleen heb ik geleerd om mij er minder op voor te staan, omdat je er vergif op in kunt nemen dat je er vroeg of laat op afgerekend wordt. Vandaar dat ik mij liever houd bij het in de praktijk brengen van die principes zonder daar verder al te veel ruchtbaarheid aan te geven. Want dat heeft vaker het effect van onnodige aandachttrekkerij welke per saldo contraproductief werkt. En het geeft je de ruimte om een principe ook eens een principe te laten zijn als een situatie daar om vraagt. Wat in de werkelijkheid van alledag voor mij betekent dat ik het bijvoorbeeld tot nu toe altijd heb kunnen volhouden om een telefoonnummer te hebben dat voor iedereen bekend en toegankelijk is. Niks geen geheim telefoonnumer, omdat dat voor mij zoveel als een capitulatie betekende voor de terreur van onverlaten die het uiteraard een tijd lang ook wel eens op ons hadden gemunt. Dat was voor mij zoveel als een principiële stellingname tegen ontwikkelingen die zich breder voordeden en die ik in zijn algemeenheid als een neergang in de beschaving beschouwde. Daar wilde ik mij toch met hand en tand tegen verzetten. Tot nu toe dus met succes.

Mijn verzet tegen betaal-tv heb ik daarentegen opgegeven omdat ik het gevoel kreeg dat ik mijzelf echt tekort begon te doen, wat in extremis natuurlijk niet is vol te houden. Een ander principe waar ik ook altijd aan heb vastgehouden, hoewel het ridicuul kan overkomen, is dat ik mijn hele leven nog geen cent, dubbeltje, kwartje, gulden of euro heb uitgegeven aan de Telegraaf omdat ik mijn geld te goed en te duur verdiend vind dan dat ik het aan zo’n intens fout product zou willen besteden. En om mijn Prinzipienreiterei nog inconsequenter te laten lijken vermeld ik nog een echt staaltje van die tegenstrijdigheid dat ook wel opportunisme genoemd mag worden. Ik gaf al aan dat ik in beginsel voor dreiging en terreur weiger te wijken. Ik probeer daar heel flink in te zijn, maar tegelijk ook praktisch, merkte ik eergisterenavond toen ik mijn GFT – container langs de straat wilde zetten. Op datzelfde moment kwam er een groep knullen voorbij die luidruchtig op weg waren naar de plaatselijke kroeg om de Paasdagen van zich af te drinken. Wat mij de zekerheid gaf dat zij enkele uren later in elk geval stukken baldadiger de omgekeerde weg zouden bewandelen en dan mijn container zouden passeren die er voor hen te uitnodigend bij zou staan. Een overweging die mij deed besluiten om haar toch nog maar even bij mijn huis te laten staan om allerlei ergernissen te voorkomen. Waarmee ik mijn principe even inruilde voor wat gemoedsrust, omdat op je standpunt blijven staan, wel eens behoorlijk au kan gaan doen, heb ik in mijn praktijk ervaren.

Advertentie