Zo’n bekerfinale als we op de eerste Paasdag hebben kunnen zien, blijft toch een dunne nabootsing van de Engelse Cupfinal en zal nooit de status van het evenement halen dat het in Engeland is. We kennen geen traditie rond het bekervoetbal, er wordt te weinig gewicht aan toegekend omdat de wedstrijden in dat kader door de clubs nauwelijks serieus worden genomen, waarin ze zich gesteund kunnen weten door de opbouw van het hele toernooi, door de vele oninteressante, want bijna voorspelbare ontmoetingen, tot aan de halve finale aan toe. Waardoor de wedstrijden vaker het karakter van een tussendoortje krijgen en dus ook nauwelijks tot de verbeelding van het grote publiek zullen spreken. En dat verandert natuurlijk niet met die paar echte wedstrijden tijdens een laatste ronde, de halve finale. Dan blijft dat sfeertje van kneuterigheid toch rond dat hele toernooi hangen, dat dan ook nooit zo ernstig genomen zal worden als de echte competitie waar voor de echte hoofdprijzen wordt gestreden, de titel en de plaatsen voor de Champions League en ander Europees voetbal.
Dus wordt het welhaast logisch dat de sfeer rond zo’n bekerfinale wel opgeklopt en opgeschroefd moet zijn, zelfs wat provinciaals krijgt, als supportersscharen vanuit provinciesteden in karavanen van bussen naar de grote stad in het Westen trekken. Iets anders is er niet meer van te maken en krijgt zelfs het echte groteske karakter als spelers van een van die clubs, Heracles uit Almelo in dit geval, zoals eergisteren gebeurde, die wedstrijd waarin zij uitkwamen op voorhand al de titel meegaven van de wedstrijd van de eeuw. Hoe klein kun je jezelf voelen om jezelf in die verhouding te plaatsen. Zoals de uitgelatenheid van de winnende ploeg, PSV dus, ook iets overtrokkens en buitensporigs had. Alsof ze de hoofdprijs hadden gewonnen, zo gingen zij uit hun dak. Waarschijnlijk om iets van beperkte betekenis toch wat groter te maken. Je moet immers wat om nationaal de schijn op te houden. Waarmee alleen maar gezegd wil zijn dat er alles aan gedaan is om van die bekerfinale iets groots te maken en dat beide clubs en teams daar hun bijdrage aan leverden. Wat echter niet weg kon nemen dat het opnieuw daar in Rotterdam een schraal verhaal was dat nooit wat zal worden.
Da’s het mooie van de beker winnen. Als je hem wint kun je uit je dak gaan, als je verliest dan zeg je: ach, het is de beker maar.