Een streep door Rutte

Mag ik eens wat gedachten over het optreden en functioneren van onze minister – president Rutte het licht laten zien? Hij begint er ten slotte ook steeds hartgrondiger naar te solliciteren. Neem bijvoorbeeld de laatste kwestie, die hij had met de Volkskrant naar aanleiding van het bericht in die krant dat gedoger Wilders aan de leiding van het kabinet, Rutte en Verhagen, had gevraagd om een van de ministers, Leers dus, te lozen. Nieuws dat naderhand nog eens met klem werd bevestigd door de hoofdredactie van die krant toen Rutte als door een wesp gestoken erop meende te moeten reageren door de inhoud ervan even stellig te ontkennen. Wonderlijk dat hij zo snel en opeens uit zijn hok kwam en alle mediastilte rond het Catshuis doorbrak voor dit lullig akkefietje. Waardoor hij in feite de waarheid van het bericht meer bevestigde dan dat de ontkenning ervan ook maar enig doel trof. Was dit al vreemd, het hele optreden wordt nog raadselachtiger als het afgezet wordt tegen de hardnekkige weigering van diezelfde Rutte om het Polen – meldpunt van de PVV als discriminerend te veroordelen, ingevolge een oproep van de Kamer welke door middel van een aangenomen motie was gedaan. En zo heeft hij meer van die capriolen uitgehaald en vooral de schijn gewekt goeie maatjes te zijn en te willen blijven met zijn gedoger Wilders, maar verder ook het beeld opgeroepen wel een goeie babbel te hebben en een even zo gretige lach, maar dat je voor inhoud en kennis van zaken hem het beste kunt passeren.

Waarmee Rutte zo langzamerhand nog alleen de rol van boegbeeld speelt dat de onhebbelijkheid heeft om toch snel te gaan vervelen omdat er verder niets anders is dan alleen dat beeld zelf waarvan de enige betekenis zijn aanwezigheid is en in feite daardoor des te eerder in aanmerking komt voor een snel changement als er interessanter en aantrekkelijker alternatieven voorhanden zijn. Waar langzamerhand geen twijfel meer over mogelijk is nu Rutte lijkt uitgepraat, terwijl hij bij de gelegenheden dat hij nog geluid geeft, alleen maar uit zijn nek blijkt te kletsen om er vervolgens maar overheen te lachen. Niveau boodschappenjongen die niet voor vol wordt aangezien en waarop wij niet echt zitten te wachten. Dan tien keer liever die vent of vrouw, die van de hoed en de rand weet en daarover zoveel te melden heeft dat ernaar wordt geluisterd. Iemand met gezag en met inhoud. Daar heeft dit land behoefte aan, na dit holle vat met zijn ketelmuziek, waarvan we een tijd dachten dat dat pas echte communicatie was, maar dat bij nadere beschouwing niets meer dan gezwets in de ruimte bleek. En dat begint ons nu zoveel last te bezorgen dat het het beste zou zijn als er een dikke streep door zijn naam gaat om hem daarna voorgoed te vergeten. Want we verdienen met zijn allen stukken beter.

Advertentie