Het effect van Earth Hour

Het milieu, de natuur, mijn leefomgeving gaan mij ter harte. En dat zeg ik niet omdat ik niet anders kan, omdat het hoort, omdat het politiek correct is om dat te vinden. Nee, ik meen het voluit omdat ik er alle plezier aan ontleen, aan mijn tuin, aan de velden en akkers rondom mijn dorp, aan het prachtige Limburgse heuvelland, aan de Eifel en de Ardennen. Met dat alles in mijn gezichtsveld en mijn actieradius is er geen ontkomen aan om er mee begaan te zijn, om je hart er volledig aan te verpanden, om er zuinig op te zijn. Uiteraard draag ik die liefde voor dit land, voor dit gebied om mij heen in alle toonaarden uit, steek ik ze niet onder stoelen of banken, mag ieder die ik ken dat van mij van horen. Op die manier probeer ik dat gevoel op anderen over te brengen, in bredere kring te verspreiden. Vrij naar een welbekend motto dat als je de wereld in haar huidige staat wilt behouden, dat je daar dan zelf beslist mee moet beginnen, voorop moet lopen om zo het voorbeeld te geven zonder dat er verder veel woorden aan vuil gemaakt hoeven te worden dan wel symboolpolitiek wordt bedreven met veel poeha en gebaren, welke nauwelijks zoden aan de dijk zetten en daarom nauwelijks indrukken achter zullen laten, laat staan dat ze effecten sorteren. Waarmee ik uitkom op mijn grote bezwaar tegen de aktie van het Wereld Natuur Fonds, dat onder de noemer van Earth Hour burgers op alle plekken op de aarde oproept om op zaterdag 31 maart tussen 20.30 uur en 21.30 uur lokale tijd het licht uit te doen.

Dat zal dan moeten dienen als teken van bezorgdheid over het lot dat de aarde te wachten staat als wij er met ons zes miljarden zo mee blijven omspringen. Hoewel allemaal goed bedoeld en zelfs ook sympathiek, getuigt het hele initiatief van een zorgwekkende onnozelheid. Omdat het zich slechts richt op effectbejag voor dat enkele moment. Want natuurlijk vinden tientallen miljoenen het lekker en spannend om een uur lang het licht uit te doen en stoer om dat gebaar te maken. Niets gemakkelijker dan dat. Maar waar het verder toe leidt, blijft de grote vraag met in elk geval als een zeker antwoord dat iedereen na dat uur zijn weg vrolijk vervolgt zonder dat aan dat gebaar direkt een tastbaar gevolg zal worden gegeven. Waarmee dat omdraaien van die lichtknop niets meer dan een vrijblijvend teken zal zijn dat geen enkele andere waarde heeft dan dat in gezamenlijkheid een activiteit wordt ontplooid met een betekenis die zich beperkt tot dat ene moment. Of zou de aarde daardoor zomaar ineens worden gered? Geen sterveling zo dom om dat te willen geloven. Vandaar mijn grote twijfel bij dat hele Earth Hour dat gedoemd is om in goede bedoelingen te sterven als al die beste stuurlui aan de wal blijven staan, in hun eigen orde van de dag blijven vertoeven en het houden bij dat ene uur van bezorgdheid in een heel jaar.

Advertentie