Een lachertje in de politiek

Het kost mij grote moeite om mij te vereenzelvigen met het gedachtengoed van de Partij voor de Dieren. Het gaat wat mij betreft namelijk niet aan om met voorbijgaan aan de maatschappelijke werkelijkheid, aan wringende sociale verhoudingen en economische crises alle energie te richten op de verbetering van het dierenwelzijn. Alsof dat er alleen toe doet, zou je uit het bestaan van zo’n politieke partij af kunnen leiden. Waar ik dus totaal niets van begrijp, zoals ik ook in de verste verte niet bij een partijprogram kan waarin het dier en haar belang boven dat van de mens wordt gesteld. Heeft de realiteit zich dan misschien ontwikkeld in een richting die zich geheel en al aan mijn gezichtsveld onttrekt, waardoor ik het kontakt ermee verloren ben en mijn onbegrip voor de Partij voor de Dieren verklaard is, zou de logische vraag kunnen luiden die ik mij in samenhang daarmee stel, te meer omdat die partij toch de nodige aanhang heeft verworven. Hoewel ik mij bij zo’n werkelijkheid nauwelijks iets kan voorstellen. Ik ben toch zeker Gekke Henkie niet?

Ik sta met mijn beide benen namelijk nog goed op de grond, waardoor het voor mij helder is dat zo’n Partij voor de Dieren niets anders is dan een plek waarin ongenoegen en rancune over de brute wijze waarop door mensen met dieren wordt omgegaan, zich kan uitkristallizeren. En er zijn inderdaad aanleidingen genoeg om je over op te winden. Sla de kranten er maar op na en surf eens een keertje extra langs de nodige nieuwssites en je hebt je buik weer vol van alle menselijk wangedrag tegenover dieren dat inderdaad vaker alle perken te buiten gaat en waar je met je verstand niet bij kunt. Meestal te bizar voor woorden, zoals gisteren weer bleek uit dat verhaal over mensen die het leuk vinden om bijvoorbeeld buizerds, ooievaars, pythons en kangoeroes als huisdieren te houden. Niet te vatten dus wat mij betreft, niet goed bij het hoofd en bij uitstek staaltjes van dierenmishandeling, waartegen geen ander kruid gewassen is dan het strafrecht dat niet die zachte heelmeesters oplevert die je wel oproept met de wolligheid van de politiek, dus helemaal met een Partij voor de Dieren, die veel woorden gebruikt, maar heel weinig zal realiseren en dus wel een lachertje in de politiek blijft.