Het is goed geprobeerd van de KNVB om met de slogan “Voetbal is meer dan voetbal” te benadrukken dat de voetbalclubs hun maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen en dat ook in daden willen omzetten. Maar dat nobele streven is natuurlijk gedoemd om een voortijdige dood te sterven zoals het afgelopen voetbalweekend weer door een prominente trainer omstandig werd bewezen, toen hij zichzelf, zijn club en die slogan vergat door volledig en ten overstaan van alles en iedereen door het lint te gaan. Want zo’n leus, zo’n ambitie kan namelijk nooit vrijblijvend zijn en dient gedragen en uitgedragen te worden door alle representanten van een club, en dan met name door haar boegbeelden zoals de eerste elftalspelers en hun trainer. Van hen mag zeker een voorbeeld verwacht worden en is het zeker niet teveel gevraagd om het juiste gedrag te tonen om dat streven te steunen en elke schijn van vrijblijvendheid daarin te vermijden. Wordt aan die eisen niet voldaan door die vaandeldragers, dan blijft er niet veel meer over van de geloofwaardigheid van de 
wil van die voetbalclub omdat die nu eenmaal afgemeten wordt aan wat het eerste team er in zijn algemeenheid van bakt en hoe het zich manifesteert. En dat betekende afgelopen zaterdag dus einde van dit verhaal in Alkmaar.
Daar hoeft AZ niet meer met dit soort mooie praatjes aan te komen na het horkerig gedrag van haar trainer Gert Jan Verbeek die het nodig vond om een van de scheidsrechters voor het oog van de camera de huid vol te schelden en voor leugenaar uit te maken. Helemaal overeenkomstig de geest van de tijd waarin elke vorm van gezag in beginsel getrotseerd en geschoffeerd mag worden, maar tegelijk het meest verkeerde signaal als je als club maatschappelijk verantwoordelijk wil zijn en de lead wil nemen in een mentaliteisverandering. Waarvoor Gert Jan Verbeek dus het meest verkeerde affiche bleek, temeer omdat hij zich nog niet eens van dat onbeschofte gedrag bewust was, op zoek als hij zei te zijn naar rechtvaardigheid en eerlijkheid. Wat “Voetbal is meer dan voetbal” tot een kansloze missie maakte met deze man die zo opgesloten zit in zijn eigen gekwetste ik dat hij de grens daarvan op het moment dat het er echt op aankomt, niet weet over te steken. En verder is zo ’n ambitie volstrekt zinledig met een bestuur dat dat incident als irrelevant afdeed omdat er belangrijker zaken te doen waren en aldus het pijnlijk bewijs leverde dat met zulk volk nog aan het stuur van het betaald voetbal elk streven dat uitgaat boven de enkele beoefening van dat spelletje, bij voorbaat tot mislukken gedoemd is.
robschimmert 