In de voetsporen van de NSB

Hoewel ik er staat op kan maken dat er ‘daar heb je hem weer’ verzucht zal worden, weerhoudt mij dat er niet van om de kat de bel aan te blijven binden. Gewoon omdat het met die club van geen kanten deugt en het, ondanks dat we het allemaal allang zeggen te weten, toch maar gewoon ermee doorgaat. Dus zie ik geen enkele reden om het zwijgen ertoe te doen. In geen geval en ook nog niet misschien, al was het omdat ik er nog lang niet van overtuigd ben dat het een verschijnsel van voorbijgaande aard is. Eerlijk gezegd geloof ik daar steeds minder van. Want zie die PVV toch maar mooi haar plekje innemen in het Catshuis, middenin de macht, om met haar kwalijke gedachtengoed over ons aller lot te kunnen beschikken. Mag ik mijn hart alstublieft vasthouden, te meer omdat de paralellen tussen haar programma en de ideeënwereld van de NSB alsmaar frappanter worden, wat des te benauwender is omdat het huidig tijdsgewricht met haar crisisachtige verschijnselen veel overeenkomsten vertoont met de dertiger jaren. Een indringend voorbeeld van die verwantschap met dat vooroorlogs fascisme is terug te vinden in het voorstel dat de PVV Limburg onlangs deed aan het bestuur van de provincie.

Ze vroeg aan Gedeputeerde Staten om miljoenen beschikbaar te stellen aan organisaties die de Limburgse volkscultuur bevorderen en ondersteunen. Waardoor fanfares, harmonieën, schutterijen en koren op een flinke donatie kunnen rekenen in een tijd waarin alles en iedereen moet inleveren, waaronder alle andere kunst en cultuur die zichzelf maar de broek moet zien op te houden. Is dit al op zijn zachtst gezegd verdacht, nog kwalijker wordt deze hele kwestie als de uitingsvormen en spreekbuizen ervan zoals bijvoorbeeld musea, het Limburgs Symfonie Orkest en de regionale omroep door diezelfde PVV als elitair en links worden weggezet, omdat ze voor de Limburgse bevolking er nauwelijks tot niet toe zouden doen, want op geen enkele interesse daar hoeven te rekenen. Dat is ten naaste bij de toon die die populistische muziek in de Provinciale Staten maakt. Zodat men van heel goede huize moet zijn om mij van mijn ongelijk te overtuigen als ik met stelligheid beweer dat de PVV in Limburg aldus in de voetsporen van de NSB is getreden, met haar pleidooi voor geldelijke, en dus bestuurlijke steun voor het volkseigene.