Het wil maar niet tot mij doordringen of journalisten als Marieke de Vries of Martijn Bink nog zoiets hebben als beroepseer. Of zou bij hen slechts het adagium tellen dat je doet wat je opgedragen wordt door je baas, wat zoveel betekent dat je de jou toegemeten journaaltijd vult met nieuws, nieuwtjes of wat daarvoor doorgaat. Dat laatste moet het wel zijn, waarmee tegelijk gezegd is dat het te hoog door hen gegrepen is om zichzelf nog journalist te noemen. Verslaggever hoort meer bij de performance die zij dagelijks uit Lech ten beste mogen geven en die hen wonderlijk genoeg ook nog past. Want laat die Bink maar schuiven. Als een ware VVV-gids weet hij alle hoeken en gaten van die wintersportplaats te vinden en ziet hij ook nog kans om met brede armgebaren de ins en outs van een verblijf daar nader uit te lichten, van de prijs van de skilift tot de taak van de berggidsen, van de vormen van lawinegevaar tot en met de risico’s van onderkoeling. Waarmee hij van alle markten thuis blijkt, deze koopman in nieuws, die als een standwerker zijn plekje in elk journaal hardnekkig bevecht zonder dat verder aan de orde is of wat hij brengt een kijker ook interesseert.
Daarin wordt hij nagenoeg naar de kroon gestoken door kollega Marieke de Vries, die getuige haar blik voortdurend onder de indruk is van de ernst van haar plicht, welke vooreerst bestaat in het brengen van alle nieuws over de koninklijke familie, over het reilen en zeilen ervan, zeker in deze zo spannende tijden, die ook op Marieke neerdrukken. Maar zij kent haar plicht tegenover het vaderland, waar honderdduizenden telkens weer op het puntje van hun stoel zitten om van haar te horen wat er ’s ochtends bij het ontbijt werd opgediend, waarom Mabel bij het binnengaan van het ziekenhuis waar Friso ligt, links van de koningin liep terwijl ze haar hand vasthield en bij vertrek rechts van de koningin met haar arm om haar heen. Want Marieke weet van de hoed en de rand en als ze dat niet weet, lult ze er gewoon een punt aan als de ware royalty – watcher, die in die hoedanigheid dus nu met recht hoogtijdagen viert als zij zo met haar non – nieuws de NOS – journaals mag vullen. Tot vervelens toe en tot ergernis van het gros van de kijkers. Maar dat zal er verder weinig toe doen omdat er weer eens lippendienst moet worden bewezen aan de macht en de monarchie, waarvan Marieke en Martijn de overtuigde slippendragers zijn en bepaald niet die echte journalisten.
robschimmert 